विकल्पो) रहेता ज नथी; ज्ञान तेनाथी जुदुं पडी गयुं एटले तेणे बंधपद्धत्तिने छोडी
दीधी एम कहेवाय छे.
स्वसंवेदनमां साक्षात् करीने धर्मी कहे छे के अमे अमारा अपार चैतन्यतत्त्वने बंध
भावोथी जुदुं ज अनुभवीए छीए ते अनुभवमां ‘ध्रुव छुं – एक छुं’ एवा पण विकल्प
रहेता नथी. शुद्धात्माने हुं विकल्पवडे नथी अनुभवतो, पण चैतन्यभाव वडे ज
अनुभवुं छे.
अनुभव करुं छुं एवा कोई भेद–विकल्प त्यां रहेता नथी. ‘आ द्रव्य, आ पर्याय’ एवा
भेदना विकल्प अनुभवमां रहेतां नथी. विकल्पमां तो आकुळता छे; अनुभवमां
निर्विकल्प आनंदनुं वेदन छे. जुओ, आ समयग्द्रर्शन थवानी दशानुं वर्णन छे. मुनिपणुं
वगेरे तो सम्यग्द्रर्शनपूर्वकनी घणी ऊंची वीतरागदशा छे; पण सम्यग्द्रर्शनना
अनुभवनी दशा पण अलौकिक छे.
अनुभूतिमां समस्त विकल्प – व्यापार अटकी गयो छे, एवी अनुभूतिरूपे परिणमेला
आत्माने ‘समयसार’ कहेवामां आवे छे. जुओ, शुद्ध परिणतिरूपे परिणमेला आत्माने
‘समयसार’ कहेवाय छे; तेने ज सम्यग्द्रर्शन, सम्यग्ज्ञान, अनुभूति वगेरे नामथी
कहेवाय छे. एकला द्रव्यने समयसार न कह्यो, पण शुद्ध पर्यायरूपे परिणमेला आत्माने
ज ‘समयसार’ कह्यो छे.