: फागण : र४९९ आत्मधर्म : १३ :
बीजे क्यांय तेनुं चित्त ठरतुं नथी. सहजानंदी ज्ञायकआत्मानी रमणतामां मस्त रहेवा
सिवाय बीजी कोई आकांक्षा तेने नथी. संसारना बाह्य विषयोमां के परभावमां तेने
चेन पडतुं नथी. ज्ञानसमुद्रमांथी आत्मज्ञाननुं अमृत पीधु तेने ज वधु ने वधु पीवानी
पीपासा छे. अंतरमां ज्ञान... ज्ञान... ज्ञान आनंद... आनंद... आनंद ज मारुं स्वरूप छे,
ते ज हुं छुं–एवा भणकारा वाग्या करे छे. राग अने विकल्प आवे तो तेने हंमेशां
ज्ञानथी बहार ज राखे छे. विकल्पनुं वेदन एने दुःखरूप लागतुं होय छे. विकल्पोने
पोतानुं स्वरूप मानता नथी तेथी ते विकल्पोथी खसीने पोतानी शांतचेतनानो आश्रय
ल्ये छे.
–बहारमां व्यापार–धंधा वगेरे करता जणाय, अशुभराग पण होय, –तोपण ते
वखते स्वतत्त्वने ते बधाथी जुदा ज्ञायकभावरूपे ज जाणे छे. कुटुंब के समाजनी वच्चे
जणाय पण ते समाज के कुटुंबनी साथे आत्महितनो संबंध जराय मानता नथी. अरे,
पुण्यनी पण ज्यां रुचि नथी त्यां बीजानी शी वात! बहारमां भले पुण्यसामग्रीना गंज
होय, के कोई कारणवश मोटी प्रतिकूळता आवी पडे, छतां बंनेथी पार अंदरनी
चैतन्यशांति छूटती नथी. ते जाणे छे के जगतनो कोई पदार्थ मारी शांतिनो दातार के
हणनार नथी. मारुं सुखनुं वेदन मने अंतरमांथी आव्युं ते कोई संयोगोमां छूटे नहि,
केमके ते शांतिनुं वेदन कांई बहारथी नथी आव्युं. जेटली बाह्यवृत्ति जाय छे तेटलुं दुःख
छे. आ रीते दुःखने दुःखरूप जाणे छे, ने तेनाथी भिन्न अंतरात्माने पकडी तेना आश्रये
अंतरमां आनंद–सुखनो स्वाद पण लीधा ज करे छे.
–आवी अपूर्व अंतरदशा सहित उत्तम विचारधारा
तथा उत्तम रहेणी–करणी सम्यग्द्रष्टि जीवोनी होय छे...
तेमनुं जीवन धन्य छे.
आ जीवने पोताना शुद्ध चिद्रूपनी प्राप्तिथी जे
संतोष थाय छे, तेवो संतोष आ जगतमां कल्पवृक्ष–
चिंतामणि–कामधेनु–अमृत के ईन्द्रपद वगेरे कोई पण
पदार्थनी प्राप्तिथी थतो नथी.