: फागण : र४९९ आत्मधर्म : ३ :
सन्मुख थतां मोहने जीतीने आत्मा ‘जय पामे ते खरो जे. पी. ’ छे. एनाथी ऊंची
कोई पदवी जगतमां नथी. अरे, एकवार अंदर डोकियुं तो कर! अंदर रागथी भिन्न
पडीने भगवानने भाळतां तने कोई अपूर्व आनंद थशे... अपूर्व मंगळरूप शांतिदशा
थशे... ने तेनी ज भावना करतां करतां केवळज्ञानरूप महान फळ पाकशे... के जे उत्तम
फळ जगतमां सर्वोत्कृष्ट छे, जगतमां वंदनीय छे, ने आखा जगतने ते मंगळरूप छे. जे
कोई जीवो आवा सर्वोत्तम केवळज्ञानने लक्षगत करे छे तेओ मंगळने पामे छे. अहा!
धन्य रे धन्य! मारो आत्मा सिद्ध जेवा अनंत आनंदथी भरेलो! –एम स्वभाव
तरफ वलण करीने, पहेलांं तेना अनुमानथी विश्वास करीने अनुभव करतां अपूर्व
आनंद आवे छे. भाई, विश्वास करीने अंदर जा... मोक्ष तरफ तारा मंगल प्रयाण
थशे. ‘अहो! आनंदधाम तरफ हवे अमारा प्रयाण थया... मोक्षपुरी तरफ पा–पा–
पगली मांडी.’
धर्मात्मानी आनंदथी ऊछळती ज्ञान–वैराग्यधारा
फागण सुद बीजे परमागम–मंदिरना मंगलप्रवचनमां सवारे नियमसार
वंचायुं; तेनी उत्तम प्रसादी आपे वांची; बपोरे समयसारमां १९६ मी गाथा द्वारा
धर्मात्मानी अद्भुत आनंदपरिणति गुरुदेवे समजावी. ज्ञान–वैराग्यथी भरेली
तेनी प्रसादी पण आप प्रसन्नताथी वांचो.
धर्मीजीवने भेदज्ञान वडे ज्यां चैतन्यनी अतीन्द्रिय शांतिनुं वेदन थयुं त्यां बीजा
बधा करतां आवा चैतन्यनी अधिकता लागी, ने तेनी लगनी लागी आत्मानो
आनंदस्वाद चाखीने तेनी लगनीना जोरे बीजे बधेथी धर्मीजीवनी ज्ञानपरिणति
विरक्त थई गई छे एटले छूटी ज वर्ते छे. प्रगट पर्यायमां ज्ञान वैराग्यनुं अमोघ
सामर्थ्य धर्मीने प्रगट्युं छे. आनंदना नाथने अनुभवीने जे शांतिनुं धर्मीने वेदन