: ૩૦ : આત્મધર્મ : ચૈત્ર : ૨૪૯૯
રાગના કોઈ અંશને ભેળવતા નથી, તેમની ચેતના રાગથી સર્વથા જુદી ને જુદી જ રહે
છે. જ્ઞાનીની આવી ચેતના તે પરમ આનંદસહિત છે, ને તે સંવર–નિર્જરા – મોક્ષરૂપ છે.
• પરમાત્મા તેડાવે છે...... ને સંતો આનંદિત થાય છે •
અહા! જાણે પરમાત્માએ બોલાવ્યા હોય ને તેમને મળવા
માટે જતા હોય, તેમાં કેટલો આહ્લાદ હોય! ! તેમ સ્વભાવની
ભાવનામાં સાધકને પરમ આહ્લાદ છે. એક સાધારણ રાજા
મળવા માટે તેડાવે તોય લોકો કેવા ખુશી થાય છે? ત્યારે અહીં તો
અંદરમાં ભગવાન ભેટવા બોલાવે છે કે: આવો.....આવો! આ
આનંદમય ચૈતન્યધામમાં આવો! આવા ચૈતન્યના અનુભવમાં
એકલો આનંદનો આહ્લાદ જ ભર્યો છે! વાહ! ભગવાનના
તેડાની આ વાત સાંભળતાં પણ શ્રોતાઓ કોઈ અનેરો ઉલ્લાસ
અનુભવે છે.
શુદ્ધ આનંદસ્વભાવનો જે ખરેખરો ઉલ્લાસ ને ઉમંગ
આવવો જોઈએ, તે ઉલ્લાસ અજ્ઞાનીને નથી આવતો તેથી તે બીજે
અટકી જાય છે; જો ખરો ઉલ્લાસ અને ઉમંગ આવે તો અનુભવ
થયા વિના રહે નહિ. ચૈતન્યભગવાન આનંદામૃતનો વેલો છે.
આવી પોતાની સ્વ–વસ્તુ પ્રત્યે અસંખ્ય પ્રદેશે ઉલ્લાસ ઉલ્લસે ત્યાં
પરિણતિ વિભાવથી પાછી ફરી જાય છે, સ્વાનુભવ થાય છે; તે
સ્વાનુભવમાં તેને પરમાત્માની પ્રાપ્તિ છે.–આવા સ્વાનુભવનું નામ
પરમાત્માની સ્તુતિ છે. ચૈતન્યના અનુભવના મહા સામર્થ્ય વડે
મોહનો ક્ષય કરી નાંખે છે, ઉત્કૃષ્ટ સ્તુતિ છે; અલ્પકાળમાં તે સ્વયં
પરમાત્મા થાય છે. તેસાધકને પરમાત્માના તેડા આવી ગયા છે.
નિર્વિકલ્પધ્યાન વડે સાક્ષાત્ પરમાત્મા સાથે તેનું મિલન થયું છે.
અહા, ભગવાનના મિલનના આનંદની શી વાત!
(ગુરુદેવના પ્રવચનમાંથી)