નહિ.–આવા જ્ઞાનનો અનુભવ કરતાં તને પરમ તૃપ્તિ થશે. જ્ઞાનમાં પરમ અતીન્દ્રિય
શાંતિનો સ્વાદ છે, તે સ્વાદનું વેદન કરતાં આત્મા તૃપ્ત–તૃપ્ત થઈ જશે. અહા,
ચૈતન્યનું વીતરાગી અમૃત, તેના સ્વાદથી–અનુભવથી આત્મા સ્વયં તૃપ્ત થાય છે.
વચનથી અગોચર છે. તે ક્ષણે જ આત્મા પોતે જ પોતામાં તે સુખને અનુભવે છે;
સ્વ. સંવેદનથી આત્મામાં પોતે જે સુખ અનુભવ્યું–તેને પોતે સ્વયમેવ જાણે છે; કોઈ
બીજાને પૂછવું પડતું નથી, કે પોતાના અતીન્દ્રિય આનંદના વેદનમાં પોતાને શંકા
રહેતી નથી. તે નિઃશંક સુખના અનુભવસહિત જાણે છે કે અહો! આ આત્મા હવે
પોતે આનંદરૂપ થયો છે. આ આત્મા હવે સંસારના માર્ગથી છૂટીને પ્રભુના માર્ગમાં
ભળ્યો છે, અંદરમાં શાંતિનો સમુદ્ર ઊછળતો દેખ્યો છે. જે અતીન્દ્રિય શાંતિનું વેદન
પોતાને થયું તેમાં પોતાના સ્વસંવેદન–પ્રત્યક્ષની સાક્ષી છે. જ્યાં પોતાના
સ્વાનુભવથી પ્રમાણ થયું ત્યાં હવે બીજા કોઈ પ્રમાણની જરૂર રહેતી નથી. અંતરમાં
મને મારો આનંદનો નાથ મળ્યો, પરમેશ્વરપણે મારો આત્મા મને દેખાયો, પ્રભુનો
સાક્ષાત્કાર થયો; અહો! રાગથી જુદા આનંદનું વેદન થયું, હવે મને ધર્મ થયો, હવે હું
સંસાર–દુઃખથી છૂટીને મોક્ષના માર્ગે વળ્યો,–આમ પોતાના સ્વસંવેદનથી જ ધર્મીને
નિઃશંકતા છે. કોઈ બીજાને પૂછવું નથી. પડતું કે પ્રભો! મને આનંદનો અનુભવ થયો
કે નહીં?–મને ધર્મ થયો કે નહીં? અરે, રાગથી છૂટો પડીને ચેતનાના અતીન્દ્રિય
આનંદનો અનુભવ કર્યો–એ તે પોતાથી કેમ છાનું રહે? અહા, મારા અગાધ ગંભીર
જ્ઞાનસ્વરૂપની સામે જોતાં જ મને અપૂર્વ આનંદના વેદનસહિત તૃપ્તિ થઈ, એક
સાકરની કટકી મોઢામાં નાંખતા ગળપણનો જે સ્વાદ આવે છે તે સ્વાદમાં પણ સંદેહ
રહેતો નથી, તો ચૈતન્યનો પોતાનો જે અતીન્દ્રિય આનંદમય સ્વાદ પોતાના
સંવેદનમાં આવ્યો–તેની પોતાને ખબર કેમ ન પડે? અરે, સ્વસંવેદનમાં તો જ્ઞાન
અતીન્દ્રિય થઈ જાય છે, તે જ્ઞાનમાં અતીન્દ્રિય આનંદનું સાક્ષાત્ વેદન છે, એમાં કોઈ
શંકા રહેતી નથી. પોતે પોતાના સ્વાનુભવથી તે પ્રમાણ કર્યું છે.