नांख एटले के तेने अचेतन करी नांख–आत्माथी जुदो करी नांख; राग साथे एकता
करनारो जे मिथ्यात्वरूपी योद्धो, तेने भेदज्ञानरूपी बाण वडे मारी नांख ने
उपयोगस्वरूप आत्माने जीवतो कर, .............. श्रद्धामां ले, अनुभवमां ले.
आनंदनो बगीचो, तेमां लीन थईने ज्ञान शुद्धआत्माने अनुभवे छे.–आवा अनुभवनुं
नाम संवर छे; तेमां रागादिनो अभाव छे, कर्मनो अभाव छे.
एवुं जे चैतन्यस्वरूप तेमां निश्चल रहेनारुं धारावाही ज्ञान, ते ज आत्मआराममां केलि
करनारुं छे; तेमां ज शांति ने आनंद छे.
स्वसन्मुख परिणति शुद्धआत्माने ज प्राप्त करे छे, रागनो अंश पण तेमां नथी.
अच्छिन्नधाराए केवळज्ञानसमुद्रमां जईने भळशे–एवुं धारावाही भेदज्ञान प्रगट
करवुं ते अपूर्व छे, ते ज करवा जेवुं छे. आवी भेदज्ञानधारा जीवने आनंद
पमाडनारी छे.
साधकने उपयोगनी निर्विकल्पधारा चालु रहेती नथी. पण भेदज्ञाननी अखंडधारा
चालु रहे छे, सविकल्पदशामांय तेने विकल्पथी जुदी भेदज्ञाननी धारा तो चालु ज छे;
आ रीते अच्छिन्न भेदज्ञानधारा वडे अल्पकाळमां आत्मानी पूर्ण शुद्धता प्रगट करीने
केवळज्ञान थाय छे.