: चैत्र : २४९९ आत्मधर्म : ४५ :
संतो बोलावे छे
– आनंदना धाममां
संसारमां रागमां सूतेला अज्ञानी प्राणीओने जगाडीने, आनंदना धाममां
बोलावतां श्रीगुरु कहे छे के–
अरे जीव! तुं तो अतीन्द्रिय आनंदरसनो समुद्र छो. आनंद ज तारुं स्वरूप छे,
ने तेने भूलीने तुं आ रागादि दुःखभावोने निजपद मानीने तेमां मोही रह्यो छे,–ए ते
कांई तने शोभे छे! तारुं तो आनंदधाम छे, ते आनंदधाममां तुं आव. राग तारुं पद
नथी.
अरे, देखतो–जागतो चैतन्यस्वभाव तुं पोते, अने पोताना स्वरूपने तुं न देख,
ने रागादि अज्ञानभावोने ज पोतानुं स्वरूप मानीने तेनो ज अनुभव कर एवुं
मोहांधपणुं कांई तने शोभतुं नथी. आवुं अंधपणुं हवे तुं छोड....ने तारा चैतन्यमय
स्वपदने देखीने तेने अनुभवमां ले.
अहा, चैतन्यप्रभु आत्मा! ए ते ज्ञानपदमां वसे के रागमां वसे? राग तो
चैतन्यप्रभुने रहेवा माटे अपद छे, चैतन्यप्रभु तो एक ज्ञानपदमां ज रहेनारा छे. अरे
चैतन्यप्रभु! तने तारा चैतन्यपदना आनंदनुं वेदन शोभे, रागनां वेदन तने न शोभे.
‘राग’ कहेतां तेनी साथे द्वेष, क्रोध–मान–माया–लोभ, हर्ष–शोक, शुभ–अशुभ
लागणीओ ते बधा परभावो समजी लेवा. ते बधाय परभावोमां क््यांय चैतन्यनुं
स्थान नथी, चैतन्यने माटे ते अस्थान छे, अपद छे. चैतन्यपद तो राग वगरनुं छे.
चैतन्यमहाराजा तो सुखना धाममां वसे तेवा छे; ते रागादि दुःखना भावमां
केम वसे? राजा उकरडामां सूए–ए ते कांई तेने शोभे?–ना; ए तो तेने माटे अपद छे.
राजानुं स्थान तो हीराजडित सिंहासनमां होय तेम जगतमां श्रेष्ठ एवो आ
आत्मभगवान ज्ञान–आनंदमय पोताना शांतिधाममां वसनारो छे; ते रागादि
अशुद्धभावोना उकरडामां लीन थईने तेमां सुख माने–ए ते कांई तेने शोभे? ना, ए
तो तेने माटे अपद छे, दुःख छे, अशोभा छे, अस्थान छे. आत्मभगवाननुं स्थान तो
पोताना अनंतगुणोनी निर्मळ परिणतिमां होय. आ रीते निजपद बतावीने श्रीगुरु
तेने जगाडे छे के अरे भगवान! तुं जाग! अपार महिमाथी भरेला तारा शुद्ध