अद्भुत सुखनिधान छे! – ते सांभळी, तेनो महिमा
लावी, तेने चिंतनमां तो ले. स्वसन्मुख चैतन्यना
चिंतननी घडी ते खरेखर जीवननी अपूर्व घडी छे...
ते धन्य अवसर छे.
पर्यायमां अतीन्द्रिय आनंदना वेदनथी आत्मा डोली
ऊठे छे – एवो हुं पोते ज छुं, एम अंतर्मुख थईने
तारा आत्माने चिंतव. – आवुं स्वात्मचिंतन ते
मोक्षनुं कारण छे.
केवळज्ञान–दर्शन–सुख–शक्तिस्वभावरूप आत्मा छे, ते बधाने जाणवा–देखवा
नथी. आवो आनंदमय चैतन्यशक्ति संपन्न परमात्मा हुं छुं – एम अंतर्मुख ध्यानवडे
ज्ञानी चिंतवे छे.
अने जेणे आवा निज आत्माने न जाण्यो तेणे कांई जाण्युं नथी; ते भले बीजुं गमे
तेटलुं भणे–जाणे–सांभळे पण ते बधुं थोथा छे, जाणवा योग्य साचुं तत्त्व तेणे जाण्युं
नथी, साचुं तत्त्व तेणे सांभळ्युं नथी.