
आत्माना अवलंबनरूप जे ध्यान छे ते ज सर्व परभावना अभावरूप होवाथी,
सर्वस्व छे एटले के ते ध्यानमां सामायिक प्रतिक्रमणादि सर्वे धर्मो समाय छे.
आनंद मूर्ति आत्मामां एकाग्र थतां जे शुद्धता थई तेमां परमार्थ व्रत–तप वगेरे
बधा आचार समाई जाय छे.
अवलंबन करता कोईपण परभाव न रहे, ने अनंता गुणो निर्णय भावरूपे
परिणमे, एवो महान पदार्थ आत्मा छे. तेमां स्वसन्मुख थयेली पर्यायमां
अनंत धर्मो समाय छे.
अपूर्व धर्म छे. जीवे कदी पोताना निजतत्त्वनुं अवलंबन पूर्वे लीधुं न हतुं,
परना ज अवलंबने शुभ–अशुभ परभाव ज कर्यां हता; ते परभावमां क्यांय
धर्म के शांति नथी. आसन्न भव्य जीव अंतर्मुख थईने पोताना परमतत्त्वने
ध्यावे छे – तेमां एकाग्र थाय छे – तेने स्वना अवलंबने शुद्धता थतां अत्यंत
अल्पकाळमां मोक्षदशा प्रगटे छे.
भेदना पर्यायना अवलंबने कांई शुद्धता थती नथी. अभेदस्वभावना
अवलंबनरूप ध्यानमां बधा धर्मो समाय छे.