તો રત્નત્રયમાર્ગની વિરાધના છે; રાગથી ધર્મ માનનાર જીવને
હોય નહીં.
કરતા હતા. શ્રાવકને પણ અંશે રત્નત્રયની આરાધના હોય છે, એટલે તેને
નિર્વાણની ભક્તિ છે, તેથી તે ભક્ત છે–ભક્ત છે.
આરાધીને તેઓ સિદ્ધ થયા, તે કારણપરમાત્માની સન્મુખ થઈને પોતે તેની
આરાધના કરવી. આવી આરાધના–ભક્તિ તે ભવભયને હરનારી છે. શુદ્ધ
સમ્યક્ત્વાદિ વડે આવી આરાધના કરનાર જીવ ભક્ત છે... ભક્ત છે, તે મોક્ષનો
સાધક
વખત આવી ભક્તિ હોય છે–એમ નથી, પરંતુ જેટલી શુદ્ધિ છે તેટલી તો નિરંતર
ભક્તિ છે. –આવી અતુલ ભક્તિ નિરંતર કર્તવ્ય છે.
પુણ્યપાપથી મુક્ત જ છે. સમ્યક્ત્વાદિ શુદ્ધપરિણતિમાં રાગ–દ્વેષ કેવા? ભલે
શ્રાવક હો, પુણ્ય–પાપ થતાં હોય, પણ તે પુણ્ય–પાપ શુદ્ધપરિણતિથી તો જુદા જ
છે. શુદ્ધપરિણતિ તો ભવભયનો અંત કરનારી છે ને મોક્ષને જ સાધનારી છે.
માટે આવી પરિણતિવાળો જીવ સદાય ભક્ત છે–ભક્ત છે; તેને સદાય નિર્વાણની
ભક્તિ એટલે કે મોક્ષની આરાધના વર્તે જ છે.
અરેરે, અજ્ઞાનીને રાગાદિ પુણ્ય–પાપ નજીક લાગે છે ને પરમાત્મા દૂર લાગે છે–
એને પરમાત્માની ભક્તિ કેવી?
પરમાત્મા મારા રત્નત્રયમાં અત્યંત નજીક છે, મારી પરિણતિમાં તે અભેદપણે