वर्तमानपर्यायमां पण केटली गंभीर ताकात छे! –के त्रणेकाळनी पर्यायसहित
द्रव्यनो ते निर्णय करी ल्ये छे. द्रव्य–गुणनी त्रिकाळी अपार शक्तिनुं माप
स्वसन्मुख वर्तमानपर्याये करी लीधुं छे. –आवी स्वसन्मुख पर्याय ते विकल्पथी
पार छे, समरसथी भरेली छे, ते ज परम योगभक्ति छे;– आवी योगभक्ति
अति आसन्नभव्य धर्मात्माओने होय छे.
थशे, – एम स्वद्रव्यने वर्तमानपर्याये अंतर्मुख थईने कबजे करी लीधुं त्यां
केवळज्ञाननो निर्णय तेमां आवी गयो. अरे, वर्तमानपर्याय आवडी मोटी
ताकातवाळी, तो अखंड स्वभावना तारा महिमानी शी वात! आवो
त्रणकाळनो निर्णय करवानी शुं रागमां ताकात छे? शुं विकल्पमां आवो निर्णय
करवानी ताकात छे? –ना. आ तो चैतन्यमां स्वसन्मुख थयेली ज्ञानपर्यायनी
ताकात छे.
चैतन्यजातनो अनुभव) बधा सम्यग्द्रष्टिने होय छे. –ते पोतानी चैतन्यजातने
त्रणेकाळ स्वतंत्र जाणे छे. जुओ, आ आत्मानी स्वतंत्रता! आजे भारतनी
स्वतंत्रतानो दिवस (१प ओगष्ट) छेने! तेनुं सरघस लोको धामधूमथी काढे छे
ने वाजां वगाडे छे; पण एमां तो कांई सुख नथी. आ तो सम्यग्दर्शनना ने
सम्यग्ज्ञानना वाजां वगाडतां–वगाडतां सिद्धपदमां जवानुं सरघस काढवानी
वात छे. तीर्थंकरोना स्वाधीनमार्गमां साधक जीवो ज्ञानपर्यायना वाजां
वगाडतां–वगाडतां सिद्धपदमां जई रह्या छे.
जेने अंतरमां बेसे तेने विकल्प तूटया वगर रहे ज नहीं. अंतरना
चैतन्यना अवलंबने विकल्प तूटीने पोताना आनंदनो अपूर्व विलास तेने
प्रगटे छे.
हा पाडी, पण ऊंडेथी एटले अंतर्मुख थईने तें आत्मानो स्वीकार न कर्यो; तें
आत्माने रागमां जोडीने हा पाडी, पण रागथी आघो खसीने, आत्माने