છે; પણ તે જ વખતે રાગથી ભિન્ન ચિદાનંદસ્વભાવને ચેતનારી જે
જ્ઞાનચેતના છે, તે જ્ઞાનચેતનાના બળે ધર્મી એમ અનુભવે છે કે મારી
જ્ઞાનચેતનામાં રાગાદિનું વેદન નથી, જ્ઞાનચેતના તો આનંદને જ વેદનારી
છે. મારી જ્ઞાનચેતનાના પરિણમનમાં કોઈ કર્મનું કર્તાપણું નથી, કે કોઈ
કર્મફળનું ભોક્તાપણું નથી. –આવી જ્ઞાનચેતના ધર્માત્માને હોય છે;
આનંદની વર્ષા તેના આત્મામાં નિરંતર વરસે છે.
આનંદરસની ધારા વરસે તે અપૂર્વ છે, તેના વડે અનાદિ કાળના
મિથ્યાત્વનો દાહ મટી જાય છે ને ધર્મના અંકુરા ફૂટે છે, મોક્ષના પાક પાકે
છે. ભાઈ, એકવાર સ્વસન્મુખ થઈને તારા નિરાલંબી ચૈતન્ય–ગગનમાંથી
આનંદની વર્ષા વરસાવ.
માર્ગ બતાવનાર આવો સુંદર વીતરાગમાર્ગ મળ્યો, સાચા દેવગુરુનો
ઉપદેશ મળ્યો, તો હવે ચૈતન્યતત્ત્વના અગાધ મહિમાને લક્ષગત કરીને તેમાં
ઉપયોગ વાળ. સ્વસન્મુખ થતાં જે અપૂર્વ સમ્યગ્દર્શન થયું ત્યાં ધર્મીને
પૂર્ણતા સાધવાનો પરમ ઉલ્લાસ થાય છે; અંદર ચૈતન્યની
અતીન્દ્રિયશાંતિરૂપ પ્રશમ છે, ને બાહ્યચિહ્ન તરીકે પણ શાંતભાવરૂપ પ્રશમ
હોય છે. અહા, મારું ચૈતન્યતત્ત્વ પ્રશાંત, અનંત સુખમય છે, –એનું જ્યાં
સ્વસંવેદન થઈ ગયું ત્યાં કષાયો પણ એકદમ પ્રશાંત થઈ ગયા.
આત્માનો સ્વાદ લ્યે છે; જેણે પોતાના અંતરમાં ચૈતન્યની અપાર રિદ્ધિ–
સિદ્ધિ દેખી છે; આવા ચૈતન્યના ભાન વગરના જીવો દુઃખીયા છે–ભલે પછી
તે પુણ્ય કરીને સ્વર્ગમાં ગયા હોય. જેણે ચૈતન્યના નિધાન પોતામાં દેખ્યા
ને મહા આનંદનો સ્વાદ ચાખ્યો તેને જગતમાં ક્યાંય મરણાદિનો ભય નથી
અનંતગુણથી શોભતું ચૈતન્યજીવન તેણે પ્રાપ્ત કરી લીધું છે.