सम्यग्दर्शन वगर ज्ञान–चारित्र वगेरे कोई धर्मो साचा होतां नथी. माटे
सम्यग्दर्शनने धर्मनुं मूळ जाणीने हे भव्य! तुं तेनी आराधनामां द्रढ रहेशे.
स्वाद ते चखाडे छे. आवा सम्यग्दर्शन–रत्नना मूल्यथी तो मोक्ष मळे छे.
सम्यक्त्व वगरनुं शास्त्रज्ञान के तपस्या करे तोपण ते जीव मिथ्याद्रष्टिपणे
संसारमां ने संसारमां ज भम्या करे छे. सम्यग्दर्शनरूपी पवित्र जळ तो
पापनो नाश करीने उत्कृष्टज्ञान पमाडे छे. आवा सम्यकत्वनो पवित्र प्रवाह
जेना अंतरमां वर्ते छे ते आराधक जीव ज्ञानादि गुणोनी वृद्धि करतो करतो
मोक्षने पामे छे. आ रीते सम्यकत्वनो अपार महिमा जाणीने तेनी
आराधना करो. आत्मानी अपूर्व शांतिनुं वेदन ए ज साची आराधना छे.
शुं तीर्थंकरप्रकृतिनो उदय छे ते कारणे तेओ सुखी छे? के शुं समवसरणनो संयोग
नथी, छतां तेओ परम सुखी छे.) तेओ तो पोताना चैतन्यभावथी ज स्वयमेव सुखी छे.
थया होवाथी, तीर्थंकरप्रकृति वगर के समवसरणादि वगर पण सुखी रहे छे. तेमनुं सुख
क्षयजनित छे.
अरिहंतोनुं सुख तो क्षायिकभावे छे. एवा अरिहंतोनी साची ओळखाण करनारने
श्री कुन्दकुन्दस्वामी कहे छे के–
ते जीव जाणे आत्मने तसु मोह पामे लय खरे.