वात छे. आत्मदर्शनने आत्मज्ञान वगर त्रणकाळ त्रणलोकमां क््यांय सुख मळे नहीं;
भले पुण्य करीने स्वर्गे जाय तोपण त्यांय लेशमात्र सुख नथी. जीवे पुण्य–पाप कर्यां ते
तो अनादिनी चाले छे, ते कांई नवुं नथी. आत्माना ज्ञानवडे मिथ्यात्वनो अभाव थाय
ते अपूर्व मोक्षमार्गनी चाल छे. जुओ, सम्यग्ज्ञानने सम्यग्दर्शननुं काय कह्युं पण तेने
शुभरागनुं कार्य न कह्युं. राग करतां–करतां सम्यग्ज्ञान थई जशे–एम नथी, केमके
सम्यग्दर्शन के सम्यग्ज्ञान ते कांई रागनुं कार्य नथी.
सम्यग्दर्शन ते कारण; सम्यग्ज्ञान ते कार्य.
कहेवाय छे, तेम सम्यग्दर्शन ने सम्यग्ज्ञान एकसाथे थता होवा छतां तेमनामां कारण
कार्यपणुं कही शकाय छे. जुओ, बंने पर्यायो एकसाथे होवा छतां तेमां कारण–कार्यपणुं
कह्युं, श्रद्धाने मुख्य बताववा तेने कारण कह्युं ने ज्ञानने कार्य कह्युं. आ कारण–कार्य बन्ने
शुद्ध छे. तेमां वच्चे क््यांय राग न आव्यो. राग के देहादिनी क्रियामां तो सम्यग्ज्ञानना
कारणनो उपचार पण आवतो नथी.
–एम अनेक प्रकारे विवक्षाथी कारण–कार्यना भेद पडे छे तेने जेम छे तेम
मानवा–ते साचुं नथी. अज्ञानी साचा कारण–कार्यने जाणतो नथी ने बीजा विपरीत
कारणने माने छे, अथवा तो एकना कारण–कार्यने बीजामां भेळसेळ करीने माने छे,
तेने ज्ञानमां कारण कार्यनो विपर्यास छे एटले के मिथ्याज्ञान छे. मिथ्याज्ञानमां त्रण
दोष कह्या छे– कारण