ચારિત્ર–દર્શન–જ્ઞાનને બસ મોક્ષમાર્ગ જિનો કહે.
ભગવંતોએ તો શરીરને મોક્ષમાર્ગ નહીં જાણતા થકા તેનું મમત્વ છોડ્યું ને રત્નત્રયના
સેવનવડે મોક્ષ પામ્યા. તું પણ તારા આત્માને આવા મોક્ષમાર્ગમાં જોડ.–આ સિદ્ધ
ભગવાનના સમાચાર છે.
મોક્ષમાર્ગ છે, પરંતુ એનાથી ભિન્ન એવું દ્રવ્યલિંગ (–નગ્નશરીર કે મહાવ્રતાદિના
વિકલ્પો) તે કોઈ મોક્ષમાર્ગ નથી.
ઉતારીને કહે છે કે અહો! બધાય ભગવાન અર્હંતદેવોએ આવા દર્શન–જ્ઞાન–
ચારિત્રની જ મોક્ષમાર્ગપણે ઉપાસના કરી છે–એમ જોવામાં આવે છે.
ઉપાસનાથી મોક્ષમાર્ગ સાધી રહ્યા છીએ, ને બધાય અર્હંત ભગવંતોએ પણ આ જ રીતે
મોક્ષમાર્ગની ઉપાસના કરી હતી એમ નિઃશંકપણે અમારા નિર્ણયમાં આવે છે.
લિંગથી જ મોક્ષ પામત!–પરંતુ અર્હંતભગવંતોએ તો દેહાદિથી ને રાગાદિથી વિમુખ
થઈને, શુદ્ધજ્ઞાનમય ચિદાનંદતત્ત્વની સન્મુખતા વડે દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની જ ઉપાસના
કરી; માટે એ નક્કી થયું કે દેહમય લિંગ તે મોક્ષમાર્ગ નથી, રાગ પણ મોક્ષમાર્ગ નથી,
પરમાર્થે દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની ઉપાસના તે જ મોક્ષમાર્ગ છે. દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની
ઉપાસના કઈ રીતે થાય? કે શુદ્ધ જ્ઞાનમય આત્માના સેવનથી જ તે રત્નત્રયરૂપ
મોક્ષમાર્ગની ઉપાસના થાય છે.