જે જ્ઞાન–આનંદમય અતીન્દ્રિયભાવ પ્રગટ્યો તે જ જીવનું સાચું જીવન છે. આવું જીવન
ધર્મી જીવે છે, ને જગતને પણ તેવા જ જીવનનો ઉપદેશ આપે છે.–આવું જીવન જીવવું–
તે મહાવીરનો સન્દેશ છે. જે જીવનમાં આત્માની શાંતિ આવે ને જેના ફળમાં મોક્ષ થાય,
એ જ સાચું જીવન છે. અન્ન–વસ્ત્ર કે ઈન્દ્રિયોને આધીન જીવવું એ કાંઈ સાચું જીવન
નથી.
ઉપર આવ્યો ને લીલફૂગના પડમાં તીરાડ પડતાં ઉપર પૂનમનો ઝગઝગતો ચંદ્ર જોયો.
આશ્ચર્યથી તે બીજા કાચબાને તેડવા ગયો ને કહ્યું કે મેં કંઈક અદ્ભુત વસ્તુ જોઈ, ચાલો
તમને બતાવું. બધા કાચબા પાણી ઉપર આવ્યા, પણ ત્યાં તો લીલફૂગનું પડ પાછું ભેગું
થઈ ગયું હતું એટલે ચંદ્ર ન દેખાયો; બીજા કાચબા કહેવા લાગ્યા કે તેં કાંઈ જોયું નથી, તું
જૂઠું કહે છે; તેં જોયું હોય તો અમને બતાવ! પહેલો કાચબો મનમાં સમજ્યો કે મેં તો
અપૂર્વ વસ્તુ જોઈ છે પણ આ લોકોને કઈ રીતે બતાવું! તેમ ધર્મી જીવ અનંતકાળના
મોહનો પડદો ચીરીને પોતાના અતીન્દ્રિય ચૈતન્યતત્ત્વના દર્શનથી મહા આનંદિત થાય
છે. બીજા જીવોને પણ કહે છે કે આત્મા ઈન્દ્રિયાતીત મહા આનંદથી ભરેલ તત્ત્વ છે, તેને
દેખતાં મહા આનંદ થાય છે. પણ ઈન્દ્રિયજ્ઞાન દ્વારા જીવો તેને દેખી શકતા નથી એટલે
તેને તેનો વિશ્વાસ આવતો નથી; તે કહે છે કે અમને તો આત્માનો આનંદ કંઈ દેખાતો
નથી, તમે દેખ્યો હોય તો અમને બતાવો. જ્ઞાની અંતરમાં સમજે છે કે મેં તો
સ્વાનુભવથી અંતરમાં ચૈતન્યવસ્તુને સાક્ષાત્ જોઈ છે, તેના અતીન્દ્રિય આનંદનો અપૂર્વ
સ્વાદ ચાખ્યો છે, પણ બીજા ઈન્દ્રિયજ્ઞાનવાળા જીવોને તે કઈ રીતે બતાવું? મોહનો
પડદો દૂર કરી ચૈતન્યઆંખ ખોલીને પોતે જુએ તો આત્માના અપાર મહિમાની ખબર
પડે. પરમાગમ તો આત્માના મહિમાને પ્રસિદ્ધ કરી–કરીને બતાવે છે.