: કારતક : ૨૫૦૦ આત્મધર્મ : ૩ :
મિથ્યાત્વના અંધારાનો નાશ કરીને ચૈતન્યનો જે સમ્યક્ત્વ–પ્રકાશ ખીલ્યો તે અપૂર્વ
મંગલ સુપ્રભાત છે. ‘અહો! સમકિતરૂપી સોનાનો સૂરજ ઊગ્યો! ’
અહો, અમૃતસ્વરૂપ સચ્ચિદાનંદ વિજ્ઞાનઘન આત્મા છે; તે આનંદનો મોટો
મહેરામણ છે. ‘અમૃત’ એટલે એક તો મરે નહિ, કદી નાશ ન થાય એવો આત્મા છે,
અને બીજું આનંદના મીઠા સ્વાદરૂપ અમૃત, તેનાથી આત્મા ભરેલો છે. આવા પરમ
અમૃતસ્વરૂપ આત્મા છે. ને શરીર તો મૃતક–જડ કલેવર છે, તેનાથી વિજ્ઞાનઘન આત્મા
જુદો છે. આવા આત્માને દ્રષ્ટિમાં લેતાં ઝરમર–ઝરમર અમૃતધારા વરસે છે.–આ
સુપ્રભાત છે. સમ્યગ્દર્શન તે સુપ્રભાત છે, અને કેવળજ્ઞાન તે સર્વોત્કૃષ્ટ સુપ્રભાત છે. આ
સુપ્રભાત જગતને મંગળરૂપ છે.
સમ્યગ્દર્શન થયું ત્યાં આત્મા સાક્ષાત્ થયો; ત્યાં ધર્મી જાણે છે કે મારી
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર વગેરે સમસ્ત પર્યાયોમાં મારો આત્મા જ તન્મય છે;
સમ્યક્ત્વાદિ પર્યાયોમાં ધ્યેયપણે આત્મા જ બિરાજે છે, આત્મા જ તન્મય થઈને તે
પર્યાયરૂપે પરિણમ્યો છે. અનંતગુણનો ચૈતન્યપિંડ જે પ્રતીતમાં આવ્યો તે
સમ્યગ્દર્શનપર્યાય પોતે ચૈતન્યપિંડ છે. શુદ્ધપર્યાયને પણ ચૈતન્યપિંડ કહ્યો છે.
આ રીતે મંગલ પ્રભાતમાં નવ દેવને યાદ કર્યા, અને સ્વસંવેદનપ્રત્યક્ષ આનંદ–
અમૃતથી ભરેલા ભગવાન ચૈતન્યદેવને યાદ કર્યા, તે મંગળ છે; તેની રુચિ–જ્ઞાન–
અનુભૂતિ કરવા તે ચૈતન્યનું અપૂર્વ સુપ્રભાત છે.
[હવે આપ વાંચશો–બેસતા વર્ષની બોણીરૂપ સુપ્રભાત–મંગલનું પ્રવચન]
ઝરમર ઝરમર આનંદઝરતું સુપ્રભાત
બેસતા વર્ષના મંગલપ્રભાતે ચૈતન્યની અત્યંત પ્રસન્નતાપૂર્વક વહેલી સવારમાં
ગુરુદેવે નવ દેવતાને યાદ કરીને જે ઉત્તમ બોણી મુમુક્ષુઓને આપી, તે હમણાં આપે
વાંચી...વાંચીને પ્રસન્નતા થઈ. ત્યારપછી પ્રવચનમાં
સમયસારનો સુપ્રભાત–કળશ (૨૬૮ મો)
વાંચતાં ચૈતન્યના આનંદની મીઠી ઝરમર
વરસાવતાં ગુરુદેવે કહ્યું કે–
આત્મા જ્ઞાનાનંદસ્વભાવ છે તેના સ્વસંવેદનથી જ્યાં સમ્યગ્દર્શન થયું ત્યાં