स्थापी शके छे. माटे हे भाई! एक वार तो जगतनो पाडोशी थईने अंतरमां आत्माने
देख! तने कोई अपूर्व आनंदनो अनुभव थशे.
बीजी बधी चिंताने दूर करीने तारा चिदानंदस्वरूपने एकने ज ध्येय बनावीने तेने ज
ध्याव. जगत आखाथी उदास थई जा ने एक आत्माना मोक्षमार्गमां ज उत्साहित
थईने तेमां ज आत्माने स्थाप. तेनुं ज ध्यान कर...तारा आत्माने स्वतंत्रपणे ज तुं
मोक्षमार्गमां स्थाप....बीजा कोईनो तेमां सहारो नथी. रागने एकमेक करीने तारा
आत्माने न ध्याव, पण सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप निर्मळपर्यायोमां एकमेक करीने
तारा आत्माने ध्याव. आ रीते निर्मळपर्यायनी साथे आत्माने अभेद करीने कह्युं छे.
पण कह्युं हतुं के, हुं मारा समस्त निजवैभवथी–आत्मवैभवथी शुद्धआत्मानुं स्वरूप
दर्शावुं छुं अने तमे तमारा स्वानुभवप्रमाणथी जाणीने ते प्रमाण करजो.–सामा शिष्यनी
एटली लायकात जोईने आचार्यदेवे आ वात करी छे.
चेतनारूप थईने तुं मोक्षमार्गने चेत, तेनो अनुभव कर...ने रागनो अनुभव न कर.
आत्माना स्वभावनो आश्रय करतां जे निर्मळपरिणाम थाय छे ते निर्मळ–परिणाममां
ज तुं विहर, परद्रव्याश्रित थता एवा रागादि परिणाममां तुं जरापण न विहर...आ ज
मोक्षनो पंथ छे. आ ज महावीरनो मार्ग छे.