નિમિત્ત હો, તેમાં ક્યાંય ધર્મી પોતાનું સુખ માનતા નથી. સમવસરણાદિ સંયોગો
શુભનાં નિમિત્તો છે, સ્ત્રી આદિ સંયોગો અશુભનાં નિમિત્તો છે,–તેમાં કે તે તરફના
રાગ ભાવમાં ક્યાંય ધર્મી સુખ માનતા નથી, એમાં સુખ છે જ નહિ; ચૈતન્યનું સુખ
ચૈતન્યથી બહાર કેમ હોય? ચૈતન્યસ્વરૂપી આત્મા પોતે સ્વયમેવ સુખસ્વભાવી છે,
સુખના સંવેદન માટે બહારના કોઈ પદાર્થની અપેક્ષા તેને નથી.
ધર્મી હવે બહારમાં ક્યાંય સુખની કલ્પના કરે નહિ. અંદરમાં જ્ઞાનકળા જાગી ત્યાં
ધર્મીની જ્ઞાનચેતના જગતના વિષયોથી વિરક્ત થઈ ગઈ. અહો, ચૈતન્યનું સુખ
ચખાડનારા વીતરાગનાં વચનો ખરેખર અદ્ભુત છે, અમૃતથી પણ મીઠાં છે; તેનું
રહસ્ય સમજતાં પરમ પ્રસન્નતા થાય છે ને આત્મામાંથી આનંદ ઝરે છે.
સંસારથી પાછો ફરીને, સર્વે રાગથી પાછો વળીને, અંદર ચૈતન્યના સુખ તરફ,
મોક્ષમાર્ગના વેગે ચડ્યો તેને હવે વિશેષ ભવ હોય નહિ, તે અલ્પકાળમાં મોક્ષ પામે
છે.–ધર્મીની અંદરની દશા અલૌકિક, અતીન્દ્રિય હોય છે.
સમસ્ત રાગ અને વિષયો–એમ બંનેનું સર્વથા ભેદજ્ઞાન કરાવીને જિનવચન
વિષયોનું વિરેચન કરાવે છે ને ચૈતન્યસુખનો ઉત્સાહ જગાડે છે.–અહો, ચૈતન્યનું
સુખ આપનારાં આવાં જિનવચનો મહાન ઉપકારી છે.
સુખ પાસે તેમાં સુખ જરાપણ માનતો ન હોય; ને કોઈ અજ્ઞાની સ્ત્રી આદિનો
સંયોગ છોડીને