प्रवेश नथी. परज्ञेयोने जाणतां पण तुं पोताने ज्ञानरूपे ज देख; ज्ञेयरूपे न देख. तारी
ज्ञानसत्ता स्वतंत्र जीवंत छे; तेने बदले तेने ज्ञेयरूपे मानीने तुं तारी स्वाधीन
ज्ञानसत्तानो नाश न कर. ज्ञानमां जणातां परज्ञेयो ते हुं–एम अनुभवनार अज्ञानीने
ज्ञेयथी भिन्न एवा ज्ञानरूपे पोतानुं अस्तित्व वेदनमां आवतुं नथी एटले तेनी
मिथ्याश्रद्धामां आत्मतत्त्व नाश पामे छे. पण अनेकान्तनुं स्वरूप तेने साचा स्वरूपे
प्रकाशीने जीवंत राखे छे. अहो, अनेकान्त तो आत्मानुं जीवन छे. मोक्षमार्गी जीव
अनेकांतवडे आत्माने जाणीने मोक्षने साधे छे. तेनुं स्वरूप बतावीने अरिहंतदेवे अने
वीतरागसंतोए जगत उपर परम उपकार कर्यो छे. अनेकान्तनुं साचुं स्वरूप जाणे तेने
स्व–परनुं भेदज्ञान थया विना रहे नहि; ने भेदज्ञान थाय तेने मोक्ष थया वगर रहे
नहि. आ रीते मोक्षना मार्गमां अनेकान्त पोताने द्रढपणे स्थापित करे छे.
आत्माना आनंद वगेरे अनंत धर्मोनो कांई तेमां अभाव नथी, ते अनंत धर्मोनुं
सम्यक्परिणमन तो ज्ञान साथे ज छे. श्रद्धापणे–आनंदपणे–वीतरागतापणे ज्ञान ज
अनुभवाय छे; ते कोई कांई ज्ञानथी भिन्न नथी. माटे ज्ञान ज स्वयमेव
अनेकान्तस्वरूपे प्रकाशे छे.
प्रसिद्धि ते आत्मानुं साचुं जीवन छे. ‘ज्ञान’ मां द्रव्य–गुण–पर्याय त्रणे