क्रिया–परिणति कांई जीवनी नथी, जीवे तेने करी नथी, जीवथी ते जुदी छे. अने
सम्यग्दर्शनादि क्रिया–परिणति थई ते जीवनी क्रिया जीवमां छे, जीव तेनो कर्ता छे,
जीवथी ते जुदी नथी. ते कांई कर्मप्रकृतिए करी नथी. आ जीव अने अजीव बंनेनुं
परिणमन जुदुं स्वतंत्र पोतपोतामां छे. जीवना उत्पाद–व्यय–ध्रुव जीवमां छे, अजीवना
उत्पाद–व्यय–ध्रुव अजीवमां छे.
परमां कर्तृत्वबुद्धि ऊडी जाय छे, ने स्वसन्मुख परिणमन थाय छे. आ रीते
वस्तुस्वरूपनुं भेदज्ञान ते वीतरागतानुं कारण छे. वस्तुस्वरूपना ज्ञान वगर राग–द्वेष
कदी छूटे नहि.
तेओने तो अज्ञाननी तीव्रता छे. बापु! जैनमार्गने जाण्या वगर तने जैनपणुं के
श्रावकपणुं केवुं? जैनमार्गमां जेवी स्वतंत्रता ने पूर्णता बतावी छे तेवी बीजे क्यांय
नथी बतावी. तत्त्वना आवा वीतरागीस्वरूपने जाणीने श्रद्धा करतां जीवने अपूर्व
सम्यग्दर्शन ने सम्यग्ज्ञान थाय छे, चैतन्यना अपूर्व सुखनुं तेने वेदन थाय छे, ने ते
जीव संसार–दुःखथी विमुख थई जाय छे. आ रीते आनंदनी उत्पत्ति ने दुःखनो नाश
सम्यग्दर्शन वडे थाय छे. सम्यग्दर्शन थतां साचुं जैनपणुं–धर्मीपणुं–मोक्षमार्गीपणुं शरू
थाय छे.
सम्यग्द्रष्टिने अव्रतरूप औदयिकभाव, अने सम्यक्त्वरूप औपशमिकादि भाव–एक साथे
होय छे, पण बंनेनुं कार्य जुदुं छे. अव्रत तो बंधना कारण तरीके काम करे छे, ने