કે શરીર નથી, મારો આત્મા જ મારી જ્ઞાનાદિ પર્યાયમાં તન્મય વર્તે છે, ને મારી તે
પર્યાયોમાં મારો આત્મા જ આલંબન છે.–અંતર્મુખ થઈને આવું આલંબન જેણે લીધું તેણે
પોતાના આત્મામાં પરમાગમરૂપ ભાવશ્રુતની પ્રતિષ્ઠા કરી. આવું શુદ્ધાત્માનું આલંબન
તે જ સર્વ જિનાગમનો સાર છે.
કુંદકુંદાચાર્યદેવ ભાવપ્રાભૃતની ૫૮ મી ગાથામાં બતાવે છે–
आदा पच्चक्खाणे आदा मे संवरे जोगे।।५८।।
કે પરનું આલંબન નથી. મારી જ્ઞાનપરિણતિ રાગને તાબે થયેલી નથી, તે તો આત્મામાં
સ્વવશ વર્તે છે.
શૂરવીર થઈને એટલે રાગથી પાર થઈને, અંદર ચૈતન્ય–કારણપરમાત્માનો જેણે સ્વીકાર
કર્યો તેને મોક્ષમાર્ગરૂપી કાર્ય થવા જ માંડ્યું છે. જેને આવું કાર્ય નથી પ્રગટ્યું તેણે અંદર
કારણપરમાત્માનો સ્વીકાર જ કર્યો નથી. જે કારણ પરમાત્માને સ્વીકારે છે તેને તો તેનું
સમ્યગ્દર્શનાદિ કાર્ય પણ વિદ્યમાન વર્તે જ છે. અહો, કારણ–કાર્યની સંધિની આ અપૂર્વ
વાત છે.
શાસ્ત્રના અવલંબને કે રાગના અવલંબને મારી સમ્યક્ત્વાદિ પર્યાય થઈ