જાય છે.
હાજર માલની વાત છે, પર્યાયમાં અનંત ગુણની શુદ્ધતા વિદ્યમાન છે તેની વાત
છે. ધર્મીની પર્યાયમાં અનંતગુણની શુદ્ધતાની વિજય ધ્વજા ફરકી રહી છે; તે
કોઈથી નમે નહીં. આવી સાધકદશા તે ધર્મની જુવાનીનો અવસર છે...
જુવાનીનું ફાટફાટ વીર્ય કોઈથી દબાયા વગર મુક્તિને સાધ્યે જ છૂટકો કરે.
શ્રદ્ધાના પરિણમનમાં રાગપરિણમનનો અભાવ છે. એવા સમ્યક્પરિણમન વડે
જ સિદ્ધની સાચી ઓળખાણ થઈ છે. પોતામાં રાગથી ભિન્ન સમ્યક્ પરિણમન
વગર સિદ્ધની પણ સાચી ઓળખાણ થતી નથી.
આચાર્યદેવ પોતે સમયસારમાં છેલ્લે કહે છે કે અહો! આત્માના સ્વભાવનો
મહિમા...અદ્ભુતથી પણ અદ્ભુત છે! અને તે સ્વભાવ અમારી સાધક પર્યાયમાં
જયવંત વર્તે છે.
થયું.–તે પરિણમનમાં શું થયું?–કે
અને જે રાગાદિ ‘હતા તે નહોતા’ થઈ ગયા.
જે રાગાદિ દોષ હતા તે ન હતા થઈ ગયા.