મુમુક્ષુજનોનાં તો હૈયા ઉલ્લસતા હતા; અને ગામનાં લોકો પણ હરખનાં હીલોળે ચડયા
હતા. અહો પ્રભુ મહાવીર! અતીન્દ્રિય શાંતિના પિંડ એવા આપ જ્યાં પધારો ત્યાં સર્વત્ર
શાંતિ પ્રસરે એમાં શું આશ્ચર્ય છે!
સાધર્મી છે, તેમાં કોઈ પ્રત્યે વેરવિરોધ ક્્યાં રહે છે! અરે, આવા આત્માની આરાધના
કરવી એ ધર્મીનું કામ છે. આવી આરાધના તે ધર્મનો મંગલ મહોત્સવ છે, ને તે નિર્વિધ્ન
છે. ચૈતન્યના આરાધકને બહારના કોઈ વિધ્ન નડતા નથી.
હો–એમ કહીને છેલ્લે આશીર્વાદ સહિત આચાર્યદેવ સમયસાર પૂરું કરે છે. આ
‘આત્મખ્યાતિ’ દ્વારા આત્મામાં ચૈતન્યભાવરૂપ જે જ્ઞાનજ્યોતિ પ્રકાશિત થઈ તે સર્વ
પ્રકારે સદા જાજવલ્યમાન રહો. –અહો, આવી ચૈતન્યજયોત પ્રગટી તેમાં ઉપદ્રવ કેવો?
આનંદમય ચૈતન્યજયોતમાં ધર્મીને કોઈ ઉપદ્રવ નથી. અહો, ચૈતન્ય રત્નનો દીવડો, એને
પવનના વાવાઝોડાં ડગાવી શકે નહિ; તેમ જગતમાં સંયોગના વાવાઝોડાં ચૈતન્યના
સાધકને ડગાવી શકે નહીં.
તે આ સમયસારનો સાર છે. અહો, અમૃતચંદ્રઆચાર્ય આવા સ્વસંવેદનરૂપે
પરિણમેલા સાધક આત્માને મંગલ આશીર્વાદ આપે છે કે હે આત્મા! હવે તું આવા
સ્વસંવેદનના ચૈતન્યપ્રકાશથી નિરંતર સર્વ તરફથી ઝળહળતો રહેજે....
અપ્રતિહતભાવે કેવળજ્ઞાન લેજે.