ઊભરાતી જનમેદની એમ પ્રસિદ્ધ કરતી હતી કે અવ્યક્તપણે પણ જગતને
વીતરાગતા વહાલી છે. જ્યાં રાગ–દ્વેષની કોઈ વાત ન હતી એવો આ
એમ પ્રસિદ્ધ કરે છે કે વીતરાગતા જ સૌથી શ્રેષ્ઠ છે ને તે જ જગતને માટે ઈષ્ટ છે.
આવી વીતરાગતારૂપ સમભાવને વીરપ્રભુએ આજે ધારણ કર્યો–તેમને તેવા જ
ભાવથી અમારા નમસ્કાર છે.
વૈરાગ્યની શીતળ લહેરીઓની કોઈ અનેરી ઠંડક અનુભવશે.
અમે બાહ્ય અને અંતરમાં નિર્ગ્રંથ થઈને તીર્થંકરોના મુનિમાર્ગમાં વિચરશું?
ત્યાં સાતમું ગુણસ્થાન પ્રગટ્યું, મન: પર્યયજ્ઞાન પ્રગટ્યું. અહો! જ્યાં શત્રુ–મિત્ર પ્રત્યે
રાગ–દ્વેષ નથી, નિર્ભયપણે જંગલના વાઘસિંહ વચ્ચે પણ આત્માના ધ્યાનમાં લીનપણે
અડોલ રહીએ–એવી ધન્ય દશા ક્યારે આવશે?
છે–એવા ધર્મીજીવ તેમાં ઠરવાની ભાવના ભાવે છે. કોઈ નિંદા કરો કે પ્રશંસા કરો,
તેનાથી અમારી હીનતા કે અધિકતા નથી. અમે તો રાગ–દ્વેષ રહિત અમારા ચૈતન્યના
સમરસનું પાન કરશું. ‘રાગ આગ દહે સદા, તાતેં સમામૃત સેઈએ. ’ અમે તો અમારા
ધ્રુવ ચિદાનંદસ્વરૂપમાં આસન લગાવીને વીતરાગપણે બેઠા છીએ–આવી અદ્ભુત
યોગીદશા મુનિઓને હોય છે. સ્વર્ગનાં અમૃતભોજન પણ જેની પાસે તુચ્છ છે એવા