: ચૈત્ર : રપ૦૦ આત્મધર્મ : ૨૭ :
(ઈન્દ્ર ૬)–ખરેખર, વીતરાગભાવ તે જ તીર્થંકરોનો માર્ગ છે. ને વીતરાગભાવ વડે જ
તીર્થંકરદેવ ઓળખાય છે.
(ઈન્દ્રાણી ૬)–અહા, ધન્ય છે તે જીવન! કે જેમાં વીતરાગરસનો સ્વાદ ચાખીએ.
(ઈન્દ્ર ૭)–મહાવીર તીર્થંકર અત્યારે ત્રિશલા માતાના પેટમાં બેઠાબેઠા પણ ચૈતન્ય–
રસનો સ્વાદ લઈ જ રહ્યા છે.
(ઈન્દ્રાણી ૭)–અહો, એ તો સમ્યગ્દર્શનનો પ્રતાપ છે. સમ્યગ્દ્રષ્ટિ જીવને ચૈતન્યસ્વાદનું
વેદન સદાય હોય છે.
(ઈન્દ્ર ૮)–અહો! રાગ વખતેય ધર્મીજીવને ચૈતન્યસ્વાદનું વેદન વર્તતું હોય–એ
આશ્ચર્યકારી વાત તો જ્ઞાની જ સમજે છે.
(ઈન્દ્રાણી ૮)–જ્ઞાનીને ચૈતન્યની શાંતિ અને રાગની આકુળતા બંને એક સાથે હોય છે,
–પણ જ્ઞાની તેને એકબીજામાં જરાય ભેળવતા નથી. બંને ધારા જુદી જ રહે છે;
તેનું રહસ્ય જ્ઞાની જ સમજે છે.
(ઈન્દ્ર ૯)–મહાવીરતીર્થંકરનો આત્મા અત્યારે એવી મિશ્રધારારૂપે પરિણમી રહ્યો છે.
તેમાંથી જ્ઞાનધારા અને રાગધારા બંનેને જુદી ઓળખવી તે જ ભગવાનની
સાચી ઓળખાણ છે.
(ઈન્દ્રાણી ૯)–તીર્થંકરની આવી ઓળખાણથી તેમના જે પંચકલ્યાણક મહોત્સવ ઉજવાય
છે તે અદ્ભુત આનંદકારી હોય છે.
(ઈન્દ્ર ૧૦)–અહો, તીર્થંકર! જેમનું નામ સાંભળતાં પણ હર્ષ થાય છે, તેમના સાક્ષાત્
દર્શનની શી વાત!
(ઈન્દ્રાણી ૧૦)–આજે મહાવીર તીર્થંકર ત્રિશલામાતાની કુંખે પધાર્યા છે; આપણે તેમના
કલ્યાણક ઉજવીને ધન્ય બનશું.
તે ગામ–પૂરને ધન્ય છે તે માત–કુળ જ વંદ્ય છે.
(ઈન્દ્ર ૧૨)–અહો, જિનેન્દ્ર ભગવાનનો અવતાર થતાં જગતમાં અજવાળા થાય