તપ એ બધુંય આત્મામાં જ છે, માટે આવા આત્માને જ શરણરૂપ જાણીને તેની
આરાધના કર. અહા! ગણધરો ને મુનિવરો જેને ધ્યાવે એ ચૈતન્યતત્ત્વનો
મહિમા કેવડો મોટો! અનુભવજ્ઞાનથી જ જેનો પાર પમાય–એવો એનો મહિમા
સમજીને નિજવિચારમાં નિમગ્ન હતા. એ સ્થિતિ લાંબો વખત ચાલી,
ત્યારે કેટલાક લોકોને એમ લાગ્યું કે આમનો જીવ કુટુંબમાં ને ધનમાં
ચોંટેલો છે, માટે કુટુંબને અને ધનને તેમની સમક્ષ હાજર કરો કે જેથી
તેમનો દેહ શાંતિપૂર્વક છૂટે. પંડિતજી તેમના આ મૂર્ખવિચારને
સહન કરી ન શક્્યા...તેમણે ઈશારાથી પાટી–પેન મંગાવ્યા અને તેમાં
લખ્યું–
जा परजैको अंत सत्य कर मानना, चलै बनारसीदास फेर नहिं आवना।।
ચોક્કસપણે સમજો કે આ દેહપર્યાયનો અંત કરીને બનારસીદાસ જાય
છે, તે ફરીને આવા દેહમાં નહીં આવે.