ધ્યાવે છે; અને એવા સત્ ધ્યાનના ફળરૂપે તેને આનંદનો અનુભવ થાય છે.
થઈ ગયું. ‘સિદ્ધસમાન સદા પદ મેરો’ એમ ધર્મી પોતાના આત્માને જ સિદ્ધસ્વરૂપે શુદ્ધ
અનુભવે છે. અરે જીવ! આવું ઉત્તમ તત્ત્વ સાંભળીને તું તેની ભાવના કર...તેમાં ઊંડે
ઊતર...તો તને શાશ્વત રહેનારું ઉત્તમ સુખ થશે.
છૂટવાની તૈયારી થશે, બહારમાં નિંદા–અપજશ વગેરે થશે, ત્યારે કોનું શરણ લેવા
જઈશ? અંદર ચૈતન્યતત્ત્વ પોતે શાંતિરૂપ છે, તેમાં ઊતરીને તેનું જેણે શરણ લીધું, તે તો
ગમે તેવી પરિસ્થિતિ વચ્ચે ચૈતન્યની શાંતિના નિર્વિકલ્પરસને પીતોપીતો આનંદસહિત
સ્વતત્ત્વની ભાવના છોડીને દુનિયાનું જોવા કોણ રોકાય? દુનિયા દુનિયામાં રહી,
પોતાના આત્માની ભાવનામાં તે ક્્યાં નડે છે! કે ક્્યાં મદદ કરે છે? દુનિયામાં નિંદા
થતી હોય તેથી આ જીવને સમાધિમરણમાં કાંઈ વાંધો આવી જાય–એમ નથી, તેમજ
દુનિયામાં વખાણ થતા હોય તેથી આ જીવને સમાધિમરણ કરવાનું સહેલું પડે–એમ પણ
નથી. પોતે પોતાના ચૈતન્યમાં અંતર્મુખ થઈને તેનું આરાધન કરે તેને જ સમાધિ થાય
છે. સમાધિ એટલે અંદરની અતીન્દ્રિય શાંતિનું વેદન પોતાના આત્મામાંથી આવે છે,
બહારથી નથી આવતું. માટે હે જીવ! તું સદાય તારા આત્માની સન્મુખ થઈને, તેની
ભાવના કર, તને ઉત્તમ આરાધનાસહિત મોક્ષસુખ પ્રાપ્ત થશે.
અલ્પતાનું માહાત્મ્ય ટળ્યું ને તેણે અનંત સુખના ધામ એવા
આત્મામાં વાસ કર્યો; તેણે સ્વઘરમાં ખરૂં વાસ્તુ કર્યું.