: १र : आत्मधर्म : श्रावण–भाद्र : रप००
सिपाईए कपाळ कूटीने कह्युं:–अरेरे! पुण्यहीन यमपाल आजे ज बहारगाम
चाल्यो गयो. जो ते हाजर होत तो राजकुमारने मारवाथी तेने केटला बधा सोनाना ने
हीरा–रत्नोनां आभूषण मळत! हवे तो ते बीजुं कोई लई जशे!
सिपाईओनी वात सांभळतां चंडालणी–स्त्रीने ते आभूषणनो लोभ लाग्यो;
तेनाथी रहेवायुं नहीं, एटले तेणे हाथनो ईशारो करीने, यमपाल घरमां ज संतायो छे
–एम सिपाईओने बतावी दीधुं.
सिपाईओए गुस्से थईने यमपालने पकड्यो ने बळात्कारथी तेने वधस्थाने लई
गया. त्यां राजकुमारने तेने सोंपीने कह्युं के तुं आने मार, अने तेना दागीना लई जा.
यमपाले कह्युं के हुं तेने नहीं मारुं.
अणघड सिपाईओ यमपालना भावने समजी शक््या नहीं, ने तेने धमकावीने
कह्युं के आ राजकुमार गुन्हेगार छे, ने राजानी आज्ञा छे माटे तुं तेने मार. जो राजानो
हुकम नहीं माने तो तुं पण भेगो मरीश.
यमपाले निर्भयपणे उत्तर दीधो के गमे तेम थाय, पण आजे माराथी
राजकुमारने मारी शकाशे नहीं.
आथी सिपाईओ ते यमपालने पकडीने राजा पासे लई गया अने कह्युं के–
महाराज! आ चंडाळ राजकुमारने आपनो पुत्र समजीने मारतो नथी, अने
राजआज्ञानो भंग करे छे!
राजाए तेने पूछयुं के तुं केम राजपुत्रने मारतो नथी? मारी आज्ञा छे, अने
तारो तो आ फांसी देवानो धंधो छे; वळी फांसी देवाथी तेना लाखोनी किंमतना
दागीनानो तने लाभ थवानो छे–छतां तुं आजे केम ना पाडे छे?
चंडाळे विनयथी कह्युं के–महाराज! मारी वात सांभळो! आजे चौदस छे; अने
चौदसना दिवसे कोईपण जीवनो घात न करवो–एवी मारे प्रतिज्ञा छे. प्राण जतां पण
हुं मारी प्रतिज्ञानुं पालन करीश; एटले आजे हुं कोई जीवनो घात करीश नहीं. ने तेमां
वळी अत्यारे तो नंदीश्वरनी अष्टा्हनिकापर्वना महान दिवसो छे, तेमां हुं हिंसानुं पाप
केम करुं?
हवे राजाने कुतूहल जाग्युं; तेणे पूछयुं के हे भाई! चौदसने दिवसे कोई जीवने न
मारवानी प्रतिज्ञा तें शा कारणे लीधी?–क््यारे लीधी?