जेम श्रावण मासमां आकाशमांथी झरझर झरता मधुर
जिनवाणीमांथी झरेला श्रुतज्ञानना मधुरा आनंदमय झरणां
भव्यजीवोना अंतरमां आनंदना पाक पकाववा माटे पुष्टिकारक छे.
अनुभूतिनुं कारण छे...राग नहीं. तेथी गुरुदेव खास कहे छे के–हे
भाई! चैतन्यनुं श्रवण–मनन करतां तेमां ज्ञानरसनुं जे घोलन
थाय छे तेने मुख्य करजे, ते वखतना रागने मुख्य न करीश. एक
साथे रहेला होवा छतां राग अने ज्ञान–ए बंनेनुं काम तद्न जुदुं
जुदुं छे. आवो, श्रावणना श्रुत–सरवणामां चैतन्यना असंख्य
प्रदेशोने भींजवीने आनंदित थाओ. –सं.
ज्ञानपर्यायनो विषय छे; अने जेणे आ रीते आत्माने स्वविषय बनाव्यो तेने
बहारना समस्त ईंद्रियविषयो नीरस लागे छे.
करतांय विषयोनुं विष वधारे आकरुं दुःखदायक छे...अरे, चैतन्यरसनुं अमृत
जेणे चाख्युं एने जगतना कोई विषयो ललचावी शकता नथी, एमां क््यांय तेने