: श्रावण–भाद्र : रप०० आत्मधर्म : ३३ :
एकसरखा बे असंख्य ल्यो; तेमांथी पहेलांमां एक उमेरो (असंख्य+१) अने
बीजामां बे उमेरो (असंख्य+र); तो ते बंने असंख्यमांथी एक ‘एकी’ हशे ने एक
‘बेकी’ हशे. षट्खंडागममां पण कर्मप्रदेशोनी संख्यामां एकी–बेकी (ओज–युग्म) नुं
वर्णन आवे छे.
* ज्ञाननी महानता *
अहा, चैतन्य–महातत्त्वने जेणे साक्षात् पकडयुं ते क्षयोपशमज्ञानने अल्प केम
कहेवुं? महान अतीन्द्रिय स्वसंवेदनपणे खीली गयेलुं ते ज्ञान तो महान छे. ईन्द्रियो के
रागवडे जेनी ताकातनुं माप न थई शके–एवी महान गंभीर ताकात ते ज्ञानमां छे.
रागथी छूटुं पड्युं ते ज्ञाननी ताकातनी शी वात!
* शुद्धतारूपे परिणमेलो आत्मा शुद्ध छे *
स्वभावथी बधा आत्मा ज्ञायक शुद्ध छे...पण तेनी सन्मुख थईने जेणे
अनुभवमां लीधो तेने ते शुद्ध परिणम्यो छे. रागथी भिन्न थईने अने ज्ञायकस्वरूपमां
अभिन्न रहीने जेणे एकत्व–विभक्त आत्माने उपास्यो तेने ज ते शुद्धपणे अनुभवमां
आव्यो छे. पोताने स्वानुभूति थया वगर ‘मारो आत्मा शुद्ध छे ’ एम कई रीते जाणी
शकाय? माटे शुद्धरूपे परिणमेलो आत्मा ज अनन्यपणे पोताने शुद्ध अनुभवे छे.
–आवी अनुभूति ते ज सम्यक्त्व छे.
* सम्यग्द्रष्टिनुं स्वसंवेदनज्ञान सिध्धके समान *
पंचाध्यायीना बीजा अध्यायना ४८९ मा श्लोकमां कहे छे के–“ सम्यग्द्रष्टि जीवके
आत्मा को जाननेवाला स्वसंवेदन–प्रत्यक्ष नामका ज्ञान होता है–जो सिद्धोंके समान शुद्ध
होता है.”
–अहो, आत्माने जाणनारुं सम्यग्द्रष्टिनुं स्वसंवेदनप्रत्यक्षज्ञान सिद्धभगवान
समान शुद्ध छे. सिद्धनुं ज्ञान अने साधकनुं ज्ञान एक जातना छे. वाह! जे ज्ञानने
सिद्धनी उपमा लागु पडी ते ज्ञानमां कषायनी मलिनता क््यां रहे? वीतरागी–
शांतरसना स्वादवाळुं ते ज्ञान छे.