: દ્વિ. ભાદ્ર : ૨૫૦૦ આત્મધર્મ : ૨૫ :
લગ્નનું પ્રયોજન સિદ્ધ થતાં સાગરદત્ત ફરીને કુમાર્ગગામી બની ગયો. ને નીલીને
પણ તેના પિતાને ત્યાં જતાં રોકી....આથી જિનદત્ત શેઠને ઘણો પસ્તાવો થયો...અને
પોતાની પુત્રી જાણે કુવામાં પડીને મરી ગઈ હોય–એવું તેને દુઃખ થયું. ખરૂં છે–પુત્રીને
કુવામાં નાખી દેવા કરતાં પણ મિથ્યાત્વનું સેવન કરનારા મૂર્ખ સાથે પરણાવવી તે વધુ
ખરાબ છે. કેમકે મિથ્યાત્વના સંસ્કારથી ઘણા ભવોમાં જીવનું બૂરું થાય છે. જે પોતાની
પુત્રીને વિધર્મમાં આપે છે તે તેનું મહાન અહિત કરે છે, તેને જૈનધર્મનો
પ્રેમ નથી.
નીલીને પણ આ વાતથી દુઃખ થયું; પરંતુ તે પોતે દ્રઢપણે જૈનધર્મનું પાલન
કરતી હતી. ખરું છે–જેને જૈનધર્મનો સાચો રંગ લાગ્યો છે તેને કોઈપણ પ્રસંગમાં તેના
ઉત્તમ સંસ્કાર છૂટતા નથી.
નીલીના સસરા સમુદ્રદત્તે વિચાર્યું કે અમારા ગુરુઓના સંસર્ગથી નીલી પોતાનો
જૈનધર્મ છોડી દેશે ને અન્ય ધર્મ અંગીકાર કરશે.–આમ વિચારી તેણે પોતાના (અન્ય
મતના) ભિક્ષુકોને ભોજન માટે ઘરે નિમંત્ર્યા. પણ નીલીએ યુક્તિથી તેમની પરીક્ષા
કરીને તેમને અજ્ઞાની ઠરાવ્યા.
પોતાના ભિક્ષુકોનું આવું અપમાન થવાથી, સમુદ્રદત્તના કુટુંબીજનો નીલી પ્રત્યે
દ્વેષબુદ્ધિ રાખવા લાગ્યા, તેને અનેક પ્રકારે હેરાન કરવા લાગ્યા ને તેની નણંદે તો તેના
ઉપર પરપુરુષ સાથે વ્યભિચારનું મહાન કલંક નાંખ્યું....અને તે વાત સર્વત્ર પ્રસિદ્ધ
કરવા લાગી. અરેરે, નિર્દોષ શીલવંત નીલી ઉપર પાપકર્મના ઉદયથી આ મહા દોષનું
જૂઠૂં કલંક આવ્યું.
નીલી તો ધૈર્યપૂર્વક જિનમંદિરે ભગવાન પાસે પહોચી ગઈ; અને, આ કલંક દૂર
થાય ત્યારપછી જ ભોજન કરીશ, નહિતર સુખપૂર્વક અનશન વ્રત ધારણ કરીશ–એવી
પ્રતિજ્ઞા કરીને જિનેન્દ્રદેવની સન્મુખ બેસી ગઈ, ને અંતરમાં જિનેન્દ્રદેવના ગુણોનું
સ્મરણ કરીને તેનું ચિંતન કરવા લાગી.
–પણ શીલવંત નારી ઉપરનું કલંક કુદરત કેમ જોઈ શકે? તેના શીલના પ્રભાવથી
નગરરક્ષક દેવતા ત્યાં આવ્યા, ને નીલીને કહ્યું: હે મહાસતી! તું પ્રાણનો ત્યાગ ન કર;
તારું કલંક સવારમાં જ દૂર થશે....માટે તું ચિંતા ન કર. તે દેવતાએ રાજાને પણ
સ્વપ્નમાં એક વાત કરી.