–ગુણ–પર્યાયોમાં ગુણ–પર્યાયો સ્વકીયદ્રવ્યથી અભિન્ન છે. એટલે દ્રવ્ય પોતે જ ગુણ–
પર્યાયોસ્વરૂપ સત્ છે. વસ્તુના દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયમાં ક્્યાંય અન્ય દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયનો
પ્રવેશ નથી, એટલે અન્ય ઉપર રાગ–દ્વેષ કરવાનું કોઈ પ્રયોજન રહેતું નથી. આ રીતે
આવા વસ્તુસ્વરૂપની ઓળખાણમાં ભેદજ્ઞાન અને વીતરાગતા જ ઝરે છે.
અહો, જિનેશ્વરદેવના આવા વીતરાગી ઉપદેશની પ્રાપ્તિ મહા ભાગ્યથી થાય છે.
વસ્તુસ્વરૂપ દેખાડનાર ભગવાનનો આ ઉપદેશ મોહ–રાગ–દ્વેષને હણવા માટે તીક્ષ્ણ
તે જીવ પામે અલ્પકાળે સર્વદુઃખવિમોક્ષને. ૮૮.
મોહનો નાશ કરી શકે. પણ જેની માન્યતા જ જિનોપદેશથી વિપરીત હોય, એક
વસ્તુના દ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયને બીજી વસ્તુમાં જે ભેળવી દેતો હોય, અથવા એક જ વસ્તુના
સ્વદ્રવ્ય–ગુણ–પર્યાયને ભિન્ન–ભિન્ન માનતો હોય, તે તો જિનઉપદેશને પામ્યો જ નથી, તે
તો પર સાથે એકત્વબુદ્ધિથી મોહ તથા રાગ–દ્વેષને કરે છે, એટલે તે મોહને હણી શકતો
નથી; તેને તો મોહ સાથે મિત્રતા છે.
એકતા છે; મારા ગુણ–પર્યાયોમાં તન્મયરૂપે હું જ વર્તું છું. મારી પર્યાયમાં જે ચૈતન્યપણું
સંવેદનમાં આવે છે તેનો સંબંધ (એકતા) મારા આત્મા સાથે છે, એમ સ્વકીય
ચૈતન્યલક્ષણવડે ધર્મીજીવ પોતાના આત્માને અન્ય સમસ્ત પદાર્થોથી જુદો અનુભવે છે.
–આવા અનુભવમાં સ્વ–પરનું અત્યંત ભેદજ્ઞાન થતાં જરાપણ મોહ રહેતો નથી.
દ્રવ્ય ક્્યાં રહે છે? –પોતાના ગુણ–પર્યાયમાં જ રહે છે.