: ૪ : આત્મધર્મ : આસો : ૨૫૦૦
મહા કષ્ટે અસંખ્યાત વર્ષની એ ઘોર નરકયાતનાનો ભોગવટો પૂર્ણ કરીને તે
જીવ ગંગાકિનારે સિંહગિરિ પર સિંહ થયો....પાછો ધગધગતા અગ્નિ જેવી પહેલી નરકે
ગયો...ને ત્યાંથી નીકળી જંબુદ્વીપના હિમવન્ પર્વત ઉપર દેદીપ્યમાન સિંહ થયો.
મહાવીરનો જીવ આ સિંહપર્યાયમાં આત્મલાભ પામ્યો. કઈ રીતે પામ્યો? તે
પ્રસંગ જોઈએ:
* સિંહપર્યાયમાં સમ્યગ્દર્શન *
એકવાર તે સિંહ ક્રૂરપણે હરણને ફાડી ખાતે હતો, ત્યારે આકાશમાર્ગે જઈ રહેલા
બે મુનિઓએ તેને દેખ્યો, ને ‘આ જીવ ભરતક્ષેત્રમાં અંતિમ તીર્થંકર થવાનો છે’ એવા
વિદેહના તીર્થંકરના વચનનું સ્મરણ થયું. તેથી દયાવશ આકાશમાર્ગેથી નીચે ઊતરીને
મુનિઓએ સિંહને ધર્મનું સંબોધન કર્યું:
હે ભવ્ય મૃગરાજ! આ પહેલાંં ત્રિપૃષ્ઠવાસુદેવના ભવમાં તેં ઘણા વાંછિત વિષયો
ભોગવ્યા ને નરકના અનેક પ્રકારના ઘોર દુઃખો પણ અશરણપણે આક્રન્દ કરીકરીને તે
ભોગવ્યા, ત્યારે દશે દિશામાં શરણ માટે તેં પોકાર કર્યો, પણ ક્્યાંય તને શરણ ન મળ્યું.
અરે! હજી પણ ક્રુરતાપૂર્વક તું પાપનું ઉપાર્જન કરી રહ્યો છે? તારા ઘોર અજ્ઞાનને લીધે
હજી સુધી તેં તત્ત્વને ન જાણ્યું. માટે શાંત થા...ને આ દુષ્ટ પરિણામ છોડ...
મુનિરાજનાં મધુર વચનો સાંભળતાં જ સિંહને પૂર્વભવોનું જ્ઞાન થયું, આંખમાંથી
આંસુની ધારા ટપકવા લાગી...પરિણામ વિશુદ્ધ થયા...ત્યારે મુનિરાજે જોયું કે આ
સિંહના પરિણામ શાંત થયા છે ને તે મારા તરફ આતુરતાથી દેખી રહ્યો છે, તેથી
અત્યારે જરૂર તે સમ્યક્ત્વ ગ્રહણ કરશે.
–એમ વિચારી મુનિરાજે તેને શાંતસ્વરૂપી ચૈતન્યનો અપાર મહિમા બતાવ્યો
અને પુરુરવા ભીલથી માંડીને તેનાં અનેક ભવો બતાવીને કહ્યું કે હે શાર્દૂલ! હવેના
દશામા ભવે તું ભરતક્ષેત્રનો તીર્થંકર થશે–એમ શ્રીધરતીર્થંકરના શ્રીમુખથી વિદેહમાં અમે
સાંભળ્યું છે. માટે હે ભવ્ય! તું મિથ્યામાર્ગથી નિવૃત્ત થા ને આત્મહિતકારી એવા
સમ્યક્માર્ગમાં પ્રવૃત્ત થા.
મહાવીરનો જીવ (સિંહ) તે મુનિરાજના વચનથી તરત પ્રતિબોધ પામ્યો; તેણે
અત્યંત ભક્તિથી વારંવાર મુનિઓને પ્રદક્ષિણા દીધી ને તેમના ચરણોમાં નમ્રીભૂત