: आसो : २५०० आत्मधर्म : १७ :
मोहना क्षयनो उपाय
जिनवाणीनो सम्यक्अभ्यास मोहने तोडवा माटेनुं ब्रह्मास्त्र छे.
भावज्ञानवडे जिनवाणीनी उपासना करतां मुमुक्षुना अंतरमां
आनंदनी धारा उल्लसे छे...ने मोहनो नाश थाय छे.
जिनवाणीनो परम महिमा बतावीने, मुमुक्षुजीवने ते
जिनवाणीना सम्यक्अभ्यासद्वारा आत्मप्राप्तिनुं शौर्य जगाडनारां
आ प्रवचनो वांचतां, जिज्ञासुजीवो आनंदसहित आत्म–प्रयत्नमां
उल्लसित थशे. (प्रवचनसार गाथा ८६ थी ९० नां प्रवचनोनो सार
अहीं आप्यो छे.) मुमुक्षुजीव ‘सहृदय’ छे एटले द्रव्यश्रुतना
अभ्यासवडे ज्ञानीसंतोना हृदयना तळीयाने स्पर्शीने तेमना
भावोने जाणी ल्ये छे. शब्दोमां नथी रोकातो पण ज्ञानीना हृदयमां
पहोंची जाय छे, त्यां तेने आनंदनी शांतधारा उल्लसे छे.
–आ माटे अंदर आत्मानी लगन लागवी जोईए.
शास्त्राभ्यासनो हेतु कांई शास्त्र सामे जोईने बेसी रहेवानो नथी
पण शास्त्रमां जेवो कह्यो तेवो पोतानो ज्ञानानंदस्वरूप आत्मा
लक्षमां लईने तेनुं स्वसंवेदन करवुं ते मुमुक्षुनो हेतु छे, ने एवुं
चैतन्य–संवेदन थतुं जाय ते ज सम्यक् शास्त्राभ्यासछे. तेना फळमां
आनंदनी प्राप्ति ने मोहनो नाश थाय छे. मुमुक्षुने शास्त्रअभ्यासमां
विकल्प गौण छे ने ज्ञान मुख्य छे; ते ज्ञान आत्माना स्वभावने
अनुसरीने विकल्पथी जुदुं काम करे छे.
शास्त्रोवडे प्रत्यक्ष आदिथी जाणतो जे अर्थने,
तसु मोह पामे नाश निश्चय; शास्त्र समध्ययनीय छे. (८६)