: २८ : आत्मधर्म : आसो : २५००
आवी, ते वांचे–सांभळे, पण जो तेनो उपयोग न करे एटले के तेमां कहेली चेतनरूप–
वस्तुमां उपयोगने एकाग्र न करे तो जीव मोहने क्यांथी हणी शके? मुमुक्षु तो शूरवीर
थईने, ज्ञानना प्रयत्नवडे, जिनवाणीमां कह्या प्रमाणे स्व–परने भिन्न जाणीने,
अंतर्मुख उपयोगना द्रढ प्रहारवडे मोहने हणी नांखे छे. आ ज मोहना नाशनी रीत छे.–
तेथी यदि जीव ईच्छतो निर्मोहता जिन आत्मने,
जिनमार्गथी द्रव्यो महीं जाणो स्व–परने गुणवडे. (९०)
जिनमार्गअनुसार वस्तु द्रव्य–गुण–पर्यायने ओळखीने, पोताना चेतनलक्षण
वडे पोताने परथी भिन्न जाणतां जरूर मोहनो नाश थाय छे, ने अपूर्व आनंदसहित
सम्यग्ज्ञान थाय छे.
अहो, आवुं ज्ञान करावनारी जिनवाणी प्रत्ये मुमुक्षु धर्मीजीवोने परम
बहुमान आवे छे; जेम देव–गुरु पूज्य छे तेम जिनवाणी पण पूज्य छे.
अहो, आवा स्याद्वादमुद्रित जैनेन्द्र शब्दब्रह्म जयवंत वर्तो,
अने तेनाथी थयेली आत्मतत्त्वनी उपलब्धि जयवंत वर्तो.
पूजा
पूजा तो करो...जरूर करो. पूजा करवानी कोई मना नथी करतुं. –पण
जेनी पूजा करो छो ते कोण छे! –तेनुं स्वरूप तो बराबर ओळखो! अने पूजानुं
शुं फळ तमारामां आव्युं तेनो तो विचार करो!
‘पूज्य’ सिवाय अज्ञानथी बीजा कोईकनी तो पूजा करी नथी देता ने?
अने पूज्यना ज्ञान वगरनी तमारी पूजा निष्फळ तो नथी जती ने?
‘पूज्य’ एवा सर्वज्ञ वीतरागनुं आत्मस्वरूप ओळखीने, सम्यक्
विधिथी तेमनी पूजा–उपासना करतां तेनुं साचुं फळ पोतामां जरूर आवे छे;
–पोताने रागथी भिन्न आत्मस्वरूपनुं भान थईने वीतरागभावनी भावना
जागे छे.
आवा उत्तम फळवाळी सम्यक् पूजा जरूर करो.