છે? ઘણા જીવો ઓળખે ને બહુમાન કરે તેથી કાંઈ પોતાને શાંતિ મળી જાય, એમ નથી;
તથા દુનિયાના જીવો ન ઓળખે કે આદર–સત્કાર ન કરે તેથી કાંઈ પોતાની શાંતિ ચાલી
જાય–એમ નથી. અંતરમાં ચેતના વાળીને અંદરથી આનંદના નિધાન ખુલ્લા કર્યાં,
–પર્યાયમાં તે નિધાનનું પરિણમન પ્રગટ્યું ત્યાં જીવ પોતે સ્વયં આનંદરૂપ–શાંતરસરૂપ
થયો, તેમાં જગતના કોઈ બીજાની અપેક્ષા નથી. અરે, મારી ચેતનાને જ્યાં રાગ સાથેય
સંબંધ નથી ત્યાં પર સાથે સંબંધ કેવો? એટલે જ્ઞાનચેતનાથી જુદી એવી
અજ્ઞાનચેતનારૂપ જે કર્મચેતના કે કર્મફળચેતના, તેના કોઈપણ અંશને ધર્મીજીવ પોતાની
જ્ઞાનચેતનામાં ભેળવતો નથી, તેથી તેનો તે કર્તા કે ભોક્તા પરમાર્થે નથી;
આનંદરસને પીએ છે.
જાણીએ છીએ. –પણ બીજી વાત જાણીને તમને આનંદ થશે, –કે તે વખતે
એકલા મહાવીરભગવાન જ નહિ–પરંતુ એમના જેવા જ સર્વજ્ઞપરમાત્મા
બીજા ૭૦૦ (સાતસો) અરિહંતભગવંતો પણ એક સાથે આપણી આ
ભરતભૂમિમાં વિચરતા હતા.
પહેલાંં–એ કેવી મજાની વાત! ‘વાહ ભઈ વાહ’!