પુત્રને બચાવવો હોય તો, પૂર્વજન્મને, અને પૂર્વજન્મના પુણ્ય–પાપનાં ફળને સ્વીકાર્યા
સિવાય બીજો કોઈ આરોવારો જ ન રહ્યો. અંતે, જૈનસિદ્ધાંતઅનુસાર સાંભળેલા તત્ત્વનો
તેણે સ્વીકાર કરવો પડ્યો, ને બાદશાહને કહ્યું–સાંભળો જહાંપનાહ! મારા પુત્રને ખાવાથી
તમારું ભૂખનું દુઃખ મટશે–એ તમારી વાત સાચી નથી; જીવને સાતારૂપ સુખ, કે
અસાતારૂપ દુઃખ, તેણે પૂર્વે કરેલા પુણ્ય–પાપ અનુસાર થાય છે; તમે સાતા થવાનું કહો
છો તે પુત્રના માંસભક્ષણથી નહિ, પણ પૂર્વના સાતાકર્મના ઉદયથી થશે. અને વર્તમાન
માંસભક્ષણના તીવ્ર કષાયભાવના ફળથી તો ભયંકર આકુળતા અને ભવિષ્યમાં
નરકાદિની અનંતી અસાતા આવી પડશે. –માટે એવા તીવ્રપાપપરિણામને છોડો.
મહાન પાપરૂપ છે, તેના ફળમાં તો અશુભકર્મ બંધાશે ને મહાન દુઃખ મળશે. પૂર્વભવમાં
પુણ્ય કર્યા તેનું ફળ અત્યારે દેખાય છે, કાંઈ વર્તમાન પાપનું તે ફળ નથી; વર્તમાન
પાપનું ફળ ભવિષ્યમાં મહાન દુઃખરૂપ સંયોગ મળશે. –આ રીતે જીવ ભૂત–ભવિષ્યમાં
ટકનાર છે ને પોતાના શુભ–અશુભનું ફળ ભોગવનાર છે. માટે હે બાદશાહ! તમે
દુઃખદાયક એવા પાપ ભાવોને છોડો. સાતારૂપ સુખનું કારણ–કાર્યપણું માંસભક્ષણની
સાથે નથી પણ પૂર્વના પુણ્ય સાથે છે. પાપનું ફળ તો દુઃખ જ છે. પાપના ફળમાં કદી
સુખ હોય નહિ. માટે વસ્તુના કારણ–કાર્ય જોવામાં તમારી ભૂલ છે.
જેમ કોઈ ચોરને ચોરી કરતાં પૈસા મળે તે કાંઈ ચોરીનું તો ફળ નથી, તે તો
નથી; વર્તમાન ચોરી કે હિંસાદિના પાપભાવના ફળથી તો તે જીવને મહાન દુઃખ થશે.
અત્યારે જે પૈસા મળે છે તે તો પૂર્વપુણ્યથી મળ્યા છે.