સ્વર્ગના દિવ્ય વિષયોમાં પણ તેને ક્્યાંય સુખ મળ્યું નથી, તો બીજા વિષયોની શી
વાત! આ શરીર ને સંયોગ બધું ક્ષણભંગુર છે. વીજળીના ઝબકારા જેવું જીવન, તેમાં
આત્મહિત ન કર્યું તો આ અવસર ચાલ્યો જશે. વિવેકી પુરુષોએ સ્વપ્ના જેવા આ
સંસાર–સુખોમાં મોહિત થવું યોગ્ય નથી. મિત્ર! તમારી મશ્કરી પણ મને તો કલ્યાણનું
જ કારણ થઈ છે. હસતાં–હસતાં પણ ઉત્તમ ઔષધ પીવાથી શું તે રોગને નથી હરતી?
હરે જ છે; તેમ હસતાં–હસતાં પણ તમે મુનિદશાની વાત કરી, તો તે મુનિદશા
ભવરોગને હરનારી ને આત્મકલ્યાણ કરનારી છે; માટે હું જરૂર મુનિદશા અંગીકાર
કરીશ. તમારી જેવી ઈચ્છા હોય તેમ તમે કરો..
કરી જોઈ–હે કુમાર! આ મનોદયા ખાતર પણ તમે રોકાઈ જાઓ....તમારા વગર મારી
બહેન અનાથ થઈ જશે...માટે તેના પર કૃપા કરીને આપ રોકાઈ જાઓ–હમણાં દીક્ષા ન
લ્યો.
તેઓ વિષયભોગોથી છૂટીને આત્મકલ્યાણ કરશે, તો શું હું વિષયોમાં ડુબી મરીશ?
–નહીં; હું પણ તેમની સાથે જ સંસાર છોડીને અર્જિકા બનીશ ને આત્માનું કલ્યાણ
કરીશ. ધન્ય છે કે મને આત્મહિતનો આવો સુંદર અવસર મળ્યો! રોકો મા ભાઈ, તમે
કોઈને રોકો મા! કલ્યાણના પંથે જતા કોઈને રોકો મા! મોક્ષના પંથે જનારને સંસારના
માર્ગમાં ખેંચો મા!
વજ્રકુમાર! અને વાહ મનોદયાબેન! ધન્ય છે તમારી ઉત્તમ ભાવનાઓને! તમે બંને
અહીં જ દીક્ષા લેશો તો શું અમે તમને મુકીને પાછા રાજ્યમાં જઈશું? –નહીં; અમે પણ
તમારી સાથે જ મુનિદીક્ષા લઈશું.