પરાધીનતા હોવાથી મને પ્રતિકૂળ છે, તે ઈષ્ટ નથી, પણ અનિષ્ટ છે, દુઃખ છે.
જાય છે.
આવું ઈંદ્રિયાતીત સુખ, તે આત્માનો સ્વભાવ જ છે–એમ જાણતાં મુમુક્ષુ ભવ્ય આત્મા
પ્રસન્નતાથી તેનો સ્વીકાર કરે છે, એટલે ઈંદ્રિયવિષયોમાંથી (–ને તેના કારણરૂપ પુણ્ય
સ્વભાવના આનંદના વેદનસહિત સમ્યગ્દર્શન થાય છે.
અમારો પૂર્ણ જ્ઞાનાનંદથી ભરેલો આત્મસ્વભાવ અમને પ્રતીતિમાં આવી જાય છે,
મોક્ષસુખનો નમુનો સ્વાદમાં આવી જાય છે....ને ઈષ્ટપ્રાપ્તિના મહા આનંદપૂર્વક અમે
આપને નમસ્કાર કરીને આપના મંગલમાર્ગમાં આવીએ છીએ.
ધીર, વીર, દ્રઢ બ્રહ્મચારી શ્રી જંબુકુમાર જ્યારે વૈરાગ્યથી દીક્ષા
જંબુકુમાર કહે છે કે હે માતા! તું જલદી શોકને છોડ....કાયરતાને છોડ.
આ સંસારની બધી અવસ્થા ક્ષણભંગુર છે એમ તું ચિંતન કર. હે માતા!
આ સંસારમાં મેં ઈન્દ્રિયસુખો ઘણીવાર ભોગવ્યા પણ તેનાથી તૃપ્તિ ન
મળી; એવા અતૃપ્તિકારી વિષયોથી હવે બસ થાઓ. હવે તો અમે
અવિનાશી ચૈતન્યપદને જ સાધશું.