पुत्रने बचाववो होय तो, पूर्वजन्मने, अने पूर्वजन्मना पुण्य–पापनां फळने स्वीकार्या
सिवाय बीजो कोई आरोवारो ज न रह्यो. अंते, जैनसिद्धांतअनुसार सांभळेला तत्त्वनो
तेणे स्वीकार करवो पड्यो, ने बादशाहने कह्युं–सांभळो जहांपनाह! मारा पुत्रने खावाथी
तमारुं भूखनुं दुःख मटशे–ए तमारी वात साची नथी; जीवने सातारूप सुख, के
असातारूप दुःख, तेणे पूर्वे करेला पुण्य–पाप अनुसार थाय छे; तमे साता थवानुं कहो
छो ते पुत्रना मांसभक्षणथी नहि, पण पूर्वना साताकर्मना उदयथी थशे. अने वर्तमान
मांसभक्षणना तीव्र कषायभावना फळथी तो भयंकर आकुळता अने भविष्यमां
नरकादिनी अनंती असाता आवी पडशे. –माटे एवा तीव्रपापपरिणामने छोडो.
महान पापरूप छे, तेना फळमां तो अशुभकर्म बंधाशे ने महान दुःख मळशे. पूर्वभवमां
पुण्य कर्या तेनुं फळ अत्यारे देखाय छे, कांई वर्तमान पापनुं ते फळ नथी; वर्तमान
पापनुं फळ भविष्यमां महान दुःखरूप संयोग मळशे. –आ रीते जीव भूत–भविष्यमां
टकनार छे ने पोताना शुभ–अशुभनुं फळ भोगवनार छे. माटे हे बादशाह! तमे
दुःखदायक एवा पाप भावोने छोडो. सातारूप सुखनुं कारण–कार्यपणुं मांसभक्षणनी
साथे नथी पण पूर्वना पुण्य साथे छे. पापनुं फळ तो दुःख ज छे. पापना फळमां कदी
सुख होय नहि. माटे वस्तुना कारण–कार्य जोवामां तमारी भूल छे.
जेम कोई चोरने चोरी करतां पैसा मळे ते कांई चोरीनुं तो फळ नथी, ते तो
नथी; वर्तमान चोरी के हिंसादिना पापभावना फळथी तो ते जीवने महान दुःख थशे.
अत्यारे जे पैसा मळे छे ते तो पूर्वपुण्यथी मळ्या छे.