કોઈવાર દીન–પરિણામ થઈ જતા હશે....તો હે મુમુક્ષુ–વડીલ! તમને તે શોભતું
નથી. શરીરનો તો એવો સ્વભાવ જ છે કે વૃદ્ધતા–રોગાદિ થાય. તેની સામે
આત્માનો સ્વભાવ વિચારીને ઉત્સાહ–પરિણામ કરો.
રાખવો. ક્રોધ તે રોગ છે, શાંતિ તે સુખ છે.
*
અને પરિવાર ભલે છૂટશે પણ એ દેવ–ગુરુ–ધર્મ મારા અંતરમાંથી કદી નહિ છૂટે.–આમ
વિચારીને હોંશથી–ઉત્સાહથી તેમની આરાધના કરવી.
થાય,–એ તારા સદાયના સાથીદાર ને સાચા હિતસ્વી છે.
–તો મુમુક્ષુ કહે છે–મારી પાસે વીતરાગી દેવ–ગુરુ–ધર્મ તો છે, તેઓ મને
આત્માની અપૂર્વ અનુભૂતિ આપે છે.–જો એનાથી સારું બીજું કાંઈ જગતમાં હોય
તો મને આપો.
–એનાથી સારૂં તો જગતમાં બીજા કાંઈ નથી, કે જેને હું ઈચ્છું.
આત્માની નિર્વિકલ્પ અનુભૂતિ કરવી, એ જ એક મારી ભાવના છે...એ જ