: ८ : आत्मधर्म : पोष : २५०१
१०. सौने प्रिय:– बधा प्रत्ये मधुर व्यवहार राखे, कटुव्यवहार न राखे; साधर्मीना
प्रेमने लीधे, सज्जनताने लीधे, न्याय–नीति अने धार्मिकवृत्तिने
लीधे सज्जनोने तो वहालो लागे. ने कोई विरोधी होय तो तेना
प्रत्ये पण प्रेमपूर्ण व्यवहारथी तेनुं दिल जीती ल्ये. पण क्यांय पण
कलेश वधे एवो व्यवहार न करे.
११. शिष्टपक्षी:– सत्य अने सदाचारनो पक्ष करनार होय. लौकिक प्रयोजन खातर,
मानथी के भयथी पण सत्य धर्मने के न्याय–नीतिने छोडे नहि.ं
ज्यां धर्म होय, सत्य होय, न्याय होय, तेनो पक्ष करे.
१२. मिष्टभाषी:– जेमां स्व–परनुं हित होय एवी मधुर वाणी बोले. जेनाथी पोताने
कषाय थाय ने सामानुं दिल दुभाय एवी कडवी कठोर भाषा न
बोले. शांतिथी–मधुरताथी कोमळताथी सत्य अने हितनी वात करे.
सत्य वात पण कठोरताथी न कहे. ‘दो दिनके महेमान बोली बिगाडे
कौनसो? ’
१३. दीर्घ विचारी:– देश–काळनो विचार करीने, पोताना परिणामनो तथा शक्तिनो
विचार करीने, अने स्व–परना हितनो विचार करीने योग्य प्रवृत्ति
करे. जगतनी देखा–देखीथी वगर विचार्ये ज्यां–त्यां न झंपलावे.
जेनाथी वर्तमानमां ने भविष्यमां पोताने शांति रहे, तेमज धर्मनी
शोभा वधे एवी प्रवृत्ति विचारपूर्वक करे.
१४. विशेषज्ञ:– संघनी स्थिति, देश–काळनी स्थिति वगेरेनो जाणकार होय. धर्ममां के
गृहव्यवहारमां क्यारे केवी परिस्थिति थशे, केवी जरूर पडशे–तेनो
जाणकार होय, ने तेनो योग्य उपाय करे.
१५. रसज्ञ:– रस एटले तात्पर्य; शास्त्राभ्यास वगेरेमां तेना शांतरसरूप साचा
रहस्यने जाणतो होय; तेणे धर्मनो मर्म जाणीने शांतरसने तो
चाख्यो छे, तेथी ते परमार्थनो रसज्ञ छे; तेमज व्यवहारमां पण
करुणारस, रौद्ररस वगेरेने यथायोग्य जाणे छे.
१६. कृतज्ञ:– अहो, देव–गुरु–धर्मना परम उपकारनी तो शी वात! एनो तो
बदलो वळे तेम नथी; तेमना माटे जे करुं ते ओछुं छे–एम महान
उपकारबुद्धिथी देव–गुरु–धर्म प्रत्ये वर्ते. तेमज साधर्मीजनोना
उपकारने के अन्य सज्जनोना उपकारने पण भूले नहि; उपकारने
याद करीने तेमने योग्य सेवा–सत्कार करे. पोते करेला उपकारने याद
न करे, तेमज बदलानी आशा न राखे.