एक जैन सद्गृहस्थना घरमां सौ उत्तम संस्कारी हता;
तेमां आनंदकुमार–भाई अने धर्मवती–बेन, तेओ बहारनी
तत्त्वचर्चा करता, तेमज महापुरुषोनी धर्मकथा करीने आनंद
मेळवता. ते भाई–बहेन केवी चर्चा करता हता तेनो नमुनो
अहीं आप्यो छे. तमे पण तमारा भाई–बेन साथे धर्मचर्चा
करता ज हशो. न करता हो तो हवे जरूर करजो. आजे ज
मूरत करजो, ने शुं चर्चा करी ते अमने लखजो.
–‘जय महावीर’
धर्मवतीबेन कहे: भाई, अनंतकाळे आपणने आ मनुष्य–अवतार मळ्यो; तो हवे आ
भाई: बेन! ए रत्नत्रयना मुख्य आराधक तो मुनिवरो छे; तेओ चैतन्यस्वरूपमां
बेन: आपणा जेवा नाना बाळक पण शुं रत्नत्रयनी आराधना करी शके?
भाई: हा, जरूर करी शके; पण ते रत्नत्रयनुं मूळ बीज सम्यग्दर्शन छे; तेथी पहेलांं