: ફાગણ : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૧ :
અસાર અસાર રે સંસાર.... ચેતન–પદ એક જ છે સાર,
સુનો સુનો આ સંસાર! સુંદર...જેમાં શાંતિ અપાર!
મને લાગે સંસાર અસાર... મને લાગે છે જિનપદ સાર,
ઝેરી સંસારમાં નહીં જાઉં.... અમૃત–પદમાં હું લીન થાઉં...
નહીં જાઉં નહીં જાઉં રે... લીન થાઉં...લીન થાઉં રે...
ચૈતન્યસાધનામય જેમનું જીવન છે, ચૈતન્યનો વીતરાગી
આનંદસ્વાદ જેમણે ચાખ્યો છે–એવા ભગવાન રાજકુમાર નેમિનાથ
લગ્નપ્રસંગે જ્યારે જુનાગઢ પધારી રહ્યા છે ત્યાં વચ્ચે બનાવટી હિંસાનું
દ્રશ્ય–બંધનગ્રસ્ત દુઃખી પશુઓનો કરુણ ચિત્કાર અને રાજ્ય માટે સંસારની
માયાજાળ દેખીને એકદમ ભવ–તન ભોગથી વિરક્ત થયા...ને વૈરાગ્યનું
ચિન્તન કરવા લાગ્યા કે અરે, આવો અસાર સંસાર! ને મારા લગ્ન
નિમિત્તે આ હિંસા!–આવો સંસાર મારે ન જોઈએ. જગતના ભોગ ખાતર
મારો અવતાર નથી, આત્માના મોક્ષ ખાતર મારો અવતાર છે!
બસ, એ તો ચાલ્યા ગયા ગીરનાર સહસ્રઆમ્રવનમાં! ને ચૈતન્યની
એવી શાંતિમાં લીન થયા.....કે શાંતિથી પ્રભાવિત થયેલું સહસ્રઆમ્રવન
આજે પણ તેની સાક્ષી પૂરી રહ્યું છે...
વાહ રે વાહ! નેમપ્રભુનું વૈરાગ્યજીવન! ને એમની અદ્ભુત
આત્મસાધના! એની મધુરી વાતો સાંભળવી હોય ને એ શાંતિનો નમુનો
જોવો હોય...તો આવો આ સહસ્રઆમ્રવનમાં!