नेमनाथ प्रभुना मोक्षगमननो पावन सन्देश संभळावी रही छे.
नेमनाथे जे पदने साध्युं ते पदनी भावना भावतांं गुरुदेवे नीचेनी त्रण कडी गवडावी–
क््यारे थईशुं बाह्यांतर निर्ग्रंथ जो...
सर्व संबंधनुं बंधन तीक्ष्ण छेदीने...
विचरशुं कव नेमिप्रभुने पंथ जो...
अहीं अजोगीपद धारण कर्युं...ने ऊर्ध्वगमननी स्वभाव श्रेणीथी भगवान अहींथी मोक्ष
पाम्या....अहींथी तेओ सिद्धपद पाम्या. त्यारे ईन्द्रो अहीं ऊतर्या हता, ने भगवानना
मोक्षनो महोत्सव कर्यो हतो. ईन्द्रे पोताना हाथे अहीं निशानी करी हती, एवुं आ धाम
छे. तेना स्मरणो अहीं फरीने ताजा थाय छे.” गुरुदेवना आवा उद्गारोथी यात्रिकोने
अत्यंत हर्ष थयो हतो.
कही शक्या नहीं ते पण श्री भगवान जो...
तेह स्वरूपने अन्य वाणी तो शुं कहे?
अनुभवगोचर मात्र रह्युं ते ज्ञान जो.
तो पण निश्चय राजचंद्र मनने रह्यो...प्रभुआज्ञाए थाशुं ते ज स्वरूप जो..
गुरुदेवे भावपूर्वक फरीने गायुं–