ते सहेसावनमां जशुं...ने पछी ज्यांथी भगवान मोक्ष पधार्या ते पांचमी टूंके जशुं. त्यां
सिद्धपदने याद करीने तेनी भावना भावशुं.
भव्यजीवोना चैतन्यवनमां सम्यग्दर्शन–ज्ञान–आनंदना अतीन्द्रिय आंबा पाकी जाय–
एमां शुं आश्चर्य!
(सम्यग्दर्शनादि पण मंगळरूप छे. आ रीते गीरनारयात्रामां मंगळ कर्युं. भगवानना
आत्माने ओळखे तेने पोतामां पण मंगळ प्रगटे; ने मोक्षधामनी यात्रानो प्रारंभ थाय.
ए खरी यात्रा छे.
पधार्या....अने माह सुद ११–१२ ना रोज महान उल्लास अने भक्तिपूर्वक तीर्थधामनी
यात्रा करी. गुरुदेवनी साथे जेम जेम जुनागढनी नजीक आवता हता तेम तेम
गीरनारधामने नीहाळी नीहाळीने नेमप्रभुना स्मरणो हृदयमां ताजा थता हता.
सौराष्ट्रनुं सौथी ऊंचुं स्थान, अने नेमप्रभुना त्रण कल्याणकथी पावन होवाने लीधे
सौराष्ट्रनुं सौथी महिमावंत धाम तेने नीहाळतां उन्नत–ज्ञान वैराग्यभावनाओ जागती हती.
गीरनारयात्रा करतां भक्तोने घणो हर्ष थतो हतो....यात्रामां गुरुदेवना पगले पगले
चालतां भक्तोना हृदयमां एम थतुं के आ यात्रानी जेम भवोभवमां गुरुदेवनी साथे ज
रहीने सिद्धपदनी यात्रा पूर्ण करीए...पू. बेनश्रीबेन पण भक्तिद्वारा आनंदमंगल
व्यक्त करता हता. ए रीते पहेली टूंके पहोंच्या पछी गीरनार उपरना दि. जिनमंदिरमां
जईने समूहपूजन कर्युं. तीर्थंधाममां गुरुदेव पण पूजनमां भाग लेता होवाथी घणो
उत्साह आवतो. पूजन बाद त्यां चोकमां भक्ति थई. नेमप्रभुना धाममां नेमप्रभुना
वैराग्यप्रसंगना स्तवनो सांभळतां यात्रिकोनुं हृदय वैराग्यभरेली भक्तिथी भींजाई
जतुं हतुं.