: ચૈત્ર : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૨૩ :
* ભગવાન મહાવીર જન્મકલ્યાણક–વિશેષાંક *
ઘી વડે અગ્નિ પ્રજ્વલિત થાય છે તેમ વિષયો વડે તું ઘણો બળી રહ્યો છે.
૧૨૧. જેણે અશરીરીનું સંધાન કર્યું તે સાચો ધનુર્ધારી છે; અને ચિત્તને એકાગ્ર કરીને
જેણે શિવતત્ત્વને સાધ્યું તે ખરેખર નિશ્ચિંત છે.
૧૨૨. અલી સખી! એવા દર્પણને તે શું કરવું? –કે જેમાં આત્માનું પ્રતિબિંબ ન દેખાય.
મને તો આ જગત બહાવરું પ્રતિભાસે છે, –કે જેને ગૃહપતિ ઘરમાં હોવા છતાં
તેનું દર્શન નથી થતું.
૧૨૩. જીવતાં જ જેને પાંચ ઈન્દ્રિયસહિત મન મરી ગયું તેને મોકળો–છૂટો જ જાણો;
નિર્વાણપંથ તેણે પ્રાપ્ત કરી લીધો.
૧૨૪. હે વત્સ! થોડાકાળમાં જેનો ક્ષય થઈ જાય છે–એવા ઘણા અક્ષરોને તારે શું કરવા
છે? મુનિ તો જ્યારે અનક્ષર (શબ્દાતીત–ઈન્દ્રિયાતીત) થાય છે ત્યારે મોક્ષને
પામે છે.
૧૨૫. છ દર્શનના ગ્રંથો એકબીજાથી વિરુદ્ધ ઘણા ગરજે છે, તે બધાથી પર, મોક્ષનું જે
એક કારણ છે તેને તો વિરલા જ જાણે છે.
૧૨૬. હે વત્સ! તું સિદ્ધાંત અને પુરાણને જાણ; તેને જાણતાં ભ્રાંતિ રહેતી નથી. હે
વત્સ! આનંદસ્વરૂપમાં જે જામી ગયા તેને સિદ્ધ કહેવાય છે.
૧૨૭. આ લોકમાં શિવ અને શક્તિનો મેળાવડો તો પશુઓમાંય હોય છે; પણ શિવથી
ભિન્ન શક્તિવાળા શિવને તો કોઈ વિરલા જ ઓળખે છે. (લોકો તો પશુ
વગેરેમાંય વ્યાપક એવા સર્વવ્યાપી શિવને માને છે, પણ એનાથી જુદા પોતાના
આત્માને જ શિવસ્વરૂપે તો વિરલા–જ્ઞાની જ ઓળખે છે.)
૧૨૮. જેણે દેહથી ભિન્ન નિજ પરમાર્થતત્ત્વને જાણ્યું નથી, તે આંધળો બીજા આંધળાને
મુક્તિ–પંથ કઈ રીતે દેખાડશે?
૧૨૯. હે યોગી! તું દેહથી ભિન્ન આત્માને ધ્યાવ. જો દેહને તું પોતાનો માનીશ તો તું
નિર્વાણ નહીં પામ.
૧૩૦. સુગુરુની મહાન છત્રછાયા પામીને પણ હે જીવ! તું સકળ કાળ સંતાપને જ
પામ્યો. પરમાત્મા નિજદેહમાં વસતા હોવા છતાં તેં પત્થર પર પાણી ઢોળ્યું.
૧૩૧. હે વત્સ! સુગુરુનો સંગ છોડીને તું સદાકાળ ઝંખના–વ્યગ્રતા ન કર. પરમાત્મા
નિજદેહમાં વસતા હોવા છતાં તું શૂન્ય મઠને કેમ સેવે છે?