: ચૈત્ર : ૨૫૦૧ આત્મધર્મ : ૩૧ :
* સમ્યક્ત્વાદિ ભાવવડે ચૈતન્યજીવન જીવવાનો ભગવાનનો ઉપદેશ છે. *
* અધ્યાત્મરસ ઘોલન *
[પાહુડ દોહા] પાનું ૨૩ થી ચાલુ
૧૩૨. હે જીવ! ભુવનતળમાં તું એવા યોગીને તારા મિત્ર કર, –કે જેનું
ચિત્ત રાગના કલકલાટથી, છ રસથી ને પાંચ રૂપથી રંજિત ન હોય.
૧૩૩. સઘળા વિકલ્પોને તોડીને મનને આત્મામાં સ્થિર કર; ત્યાં તને
નિરંતર સુખ મળશે, અને તું સંસારને શીઘ્ર તરી જઈશ.
૧૩૪. અરે જીવ! જિનવરને તારા મનમાં સ્થાપ, વિષય–કષાયને છોડ;
સિદ્ધિમહાપુરીમાં પ્રવેશ કર, અને દુઃખોને પાણીમાં ડુબાડીને
તિલાંજલિ દે.
૧૩૫. મુંડ મુંડાવવાવાળાઓમાં હે શ્રેષ્ઠ મુંડકા! તેં શિર તો મૂંડયું, પણ
ચિત્તને ન મૂંડયું. જેણે ચિત્તનું મુંડન કર્યું તેણે સંસારનું ખંડન કર્યું.
૧૩૬. સર્વાંગમાં જે સુસ્થિત છે તે ધર્માત્માને પાપ શું કરશે ? તેમજ જે
પરમાર્થના ઈચ્છુક છે તે સજ્જનને પુણ્યનું પણ શું કામ છે?
૧૩૭. જેઓ ગમનાગમનથી રહિત છે ને ત્રણલોકમાં પ્રધાન છે તે દેવની
ગરવી ગંગા સૂજ્ઞ પુરુષોને સમ્યગ્જ્ઞાન પ્રગટ કરનારી છે.
૧૩૮. પુણ્યથી વિભવ મળે છે, વિભવથી મદ મળે છે, મદથી મતિમોહ
થાય છે, અને મતિમોહથી નરક થાય છે. –એવા પુણ્ય અમને ન હો
(અહીં અજ્ઞાનીના પુણ્યની વાત છે.)
૧૩૯. હું જ્યાં–જ્યાં જોઉં ત્યાં સર્વત્ર આત્મા જ દેખાય છે, –તો પછી હું
કોની સમાધિ કરું ને કોને પૂજું? છૂત–અછૂત કહીને કોને તરછોડું?
હરખ કે કલેશ કોની સાથે કરું? ને સન્માન કોનું કરું?
આવી ભાવનારૂપ નિર્મળ જળ વડે આત્માનો અભિષેક કરવો; –કે
જ્યાં જ્યાં જોઉં ત્યાં કંઈ પણ મારું નથી; હું કોઈનો નથી, ને કોઈ
મારું નથી. (આવી તત્ત્વભાવના વડે ક્રોધ શાંત થઈ જાય છે.)