करो. परीक्षा करवा माटे आचार्यदेवे एक विद्याना मंत्रमां वधारे अक्षरो
आप्या हता ने बीजामां ओछा अक्षरो आप्या हता. बंने मुनिओने विद्या
सिद्ध थतां बे देवीओ देखाणी, पण तेमां एकना दांत बहार नीकळेला हता,
ने बीजा काणी हती. तेने जोईने मुनिओए विचार्युं के ‘देवताओ कदी
विकृतांग होतां नथी’ माटे जरूर विद्याना मंत्रमां कंईक फेर छे. महासमर्थ
एवा ते मुनिवरोए मंत्राक्षरो सरखा कर्या, जेमां वधारे अक्षरो हता ते
काढी नांख्या, ने जेमां ओछा अक्षरो हता ते पूरा कर्या. पछी ते मंत्र पढतां
बंने देवीओ सरखा रूपमां देखाणी, भगवान धरसेनाचार्यदेव पासे जईने
तेओए विनयपूर्वक समस्त वृतांत कहेतां आचार्यदेवे संतुष्ट थईने तेमने
भगवाननी सीधी परंपराथी चाल्युं आवेलुं अगाध श्रुतज्ञान भणाववुं
शरू कर्युं, ने अषाड सुद अगीयारसे सवारे ग्रंथ समाप्त थतां भूत जातना
व्यंतरदेवोए आवीने वाजिंत्रनादपूर्वक ते बंनेनी पूजा करी. भूत नामना
देवोए पूजा करी तेथी धरसेनाचार्यदेवे एकनुं नाम ‘भूतबलि’ राख्युं,
अने बीजा मुनिना दांत देवोए सरखा करी दीधा तेथी तेनुं नाम ‘पुष्पदंत’
राख्युं. अने ए रीते धरसेनाचार्यदेवे श्रुतज्ञान भणावीने तरत ते पुष्पदंत
अने भूतबलि मुनिवरोने त्यांथी विदाय आपी.
चतुर्विध संघे ते श्रुतज्ञानना महिमानो भारे मोटो उत्सव कर्यो; ए रीते
वीतरागी संतोए श्रुतज्ञाननो प्रवाह वहेतो राख्यो. तेनो आजे दिवस छे.
मोहरहित वीतरागी पुरुषोए रचेली आ वाणी छे. सर्वज्ञ भगवाननी
परंपराथी चाल्युं आवेलुं आवुं श्रुतज्ञान टकी रह्युं तेथी चतुर्विध संघे भेगा
थईने अंकलेश्वरमां घणा ज मोटा महोत्सवपूर्वक जेठ सुद पांचमे
श्रुतज्ञाननुं बहुमान कर्युं, त्यारथी आ दिवस ‘श्रुतपंचमी’ तरीके प्रसिद्ध
थयो, अने दर वर्षे ते उजवाय छे. अत्यारे तो